Eindelijk! Valverde (38) bekroont rijke carrière met wereldtitel
- 0
- 40
- 80
- 120
- 160
- 200
- 258
Na 6 podiumplaatsen staat Alejandro Valverde eindelijk op het hoogste treetje van het WK wielrennen. De Spanjaard rekende in Innsbruck in de sprint af met Romain Bardet en Michael Woods. Tom Dumoulin viel net naast het podium. Ben Hermans werd 23e en beste Belg, Dylan Teuns ging aanvankelijk met de besten mee op de slotmuur, maar kraakte snel.
Het wereldkampioenschap in een notendop
- Winnaar van de dag: Alejandro Valverde bekroont zijn rijke carrière eindelijk met de hoofdprijs. De ouwe man uit Murcia schreeuwde van pure opluchting half Oostenrijk bij elkaar en stond de pers te woord met tranen in zijn ogen.
- Verliezer van de dag: Julian Alaphilippe werd vooraf gebombardeerd tot bijna onklopbare topfavoriet, maar de Fransman zakte lelijk door het ijs op zijn eigen terrein. Hij loste de rol op de steilste stukken van de "Highway to Höll".
- Opvallend: Met zes plakken (twee zilveren en vier bronzen) had Valverde al twee stuks meer dan gelijk welke andere renner in de geschiedenis, maar nu kan El Imbatido ook pronken met een gouden medaille en de regenboogtrui.
Alejandro Valverde kroont zich in Innsbruck tot wereldkampioen
Vroege vlucht draagt tot laatste ronde
De klassieke lange vlucht met renners van de tweede lijn kwam in drie schuifjes tot stand. In de aanloopstrook van de start naar het plaatselijke parcours vonden elf renners elkaar in de ontsnapping. Het bonte gezelschap kreeg een voorsprong van ruim 19 minuten van het peloton, waar niet meteen werk werd gemaakt van de achtervolging.
De gevreesde hoogtemeters hakten er stevig in, zowel in de kopgroep als bij de (schaduw)favorieten in het peloton. Bij elke beklimming naar Igls ging er wel een mannetje overboord bij de vluchters. In de achtergrond werd al vrij snel duidelijk dat Sagan geen vierde regenboogtrui op rij zou pakken en ook Benoot gaf er verrassend vroeg de brui aan.
Nadat het peloton ook afscheid had genomen van Vuelta-winnaar Yates, Kwiatkowski en Martin bleef er van de vroege vlucht niet veel meer over. Asgreen en Stake Laengen werden op de zevende klim naar Igls als laatsten opgerold door de groep met de kanshebbers. Van Avermaet had dan al eens zijn benen gestrekt, maar zou uiteindelijk geen rol spelen. Ook voor Wellens werd het te zwaar.
Oei, dat is snel! Sagan, Pauwels en Benoot moeten al lossen op 90km van de finish
Valverde rondt keizerlijk af in de sprint
Het was Valgren die de finale inluidde. De Deen gebruikte Kennaugh als springplank en harkte in de aanloop naar de vreselijke slotklim naar Höll een halve minuut bij elkaar. De Fransen hadden met Alaphilippe de uitgesproken favoriet op de titel in hun rangen en moesten dus uit hun pijp komen.
De steile stroken van de "Highway to Höll" zorgden voor het verhoopte spektakel. Met Teuns sneuvelde de laatste Belg op het veld van eer, hij kon niet in het spoor van een select groepje blijven. Hij was echter niet alleen, want warempel ook Alaphilippe plooide. Nadat Valgren was ingerekend, moest Moscon als laatste passen. Valverde, Bardet en Woods doken met z'n drieën naar Innsbruck.
Drie mannetjes voor drie medailles, de situatie leek ideaal tot er een hond in het kegelspel kwam. Dumoulin schudde een forse tijdrit uit zijn kuiten om de slotkilometers te ontregelen, maar had niet genoeg puf om meer te ondernemen. Valverde begon als eerste aan de sprint en hield Bardet en Woods eenvoudig af om eindelijk zijn eerste wereldtitel te grijpen.
