Ook zonder Van Aert kan hij het: ijzersterke Laporte viert nu ook in Dwars door Vlaanderen

Wat Jumbo-Visma de voorbije weken heeft getoond, kunnen wij ook, dachten ze bij Trek-Segafredo. De ploeg van onder meer Jasper Stuyven en Mads Pedersen opende op bijna 100 kilometer van Waregem de finale met een vreemde tactiek: de boel blokkeren op de hellingen en voluit gaan op de tussenstroken.

Dat rollen met de spierballen kreeg geen vervolg en in de echte slotfase reed Trek achter de feiten aan, net als Soudal-Quick Step. Andermaal een gemiste kans voor The Wolfpack, en dat in een koers zonder "de grote drie" Pogacar, Van Aert en (titelverdediger) Van der Poel.

Jumbo-Visma was zoals altijd wél op de afspraak toen het om de knikkers ging. Op de Knokteberg ranselde Tiesj Benoot iedereen uit zijn wiel. Op 50 kilometer van het einde besefte hij dat het nutteloos was om alleen door te zetten. Benoot hield in en liet 7 renners terugkeren.

Hierbij zat ook zijn ploegmaat Christophe Laporte en de koppeltjes Küng-Madouas en Honoré-Powless. Quinten Hermans en Jhonatan Narvaez moesten het in hun eentje zien te rooien.

In het fel uitgedunde peloton nam Lotto-Dstny zijn verantwoordelijkheid voor Arnaud De Lie. Een aantal andere teams was blij dat zij de kastanjes uit het vuur haalden, maar die schijnbaar sluwe aanpak zou in hun gezicht ontploffen.

Het peloton bleef immers voortdurend op een halve minuut hangen en kon pas in de allerlaatste kilometer de restanten van de tegenaanval inlopen.

Christophe Laporte was dan al de eerste felicitaties in ontvangst aan het nemen. Vlak nadat de verbazingwekkend sterke vroege vluchters Alexander Kristoff en Oier Lazkano waren gegrepen - op amper 5 kilometer van de finish - begon het steekspel in de kopgroep.

Benoot vuurde een eerste pijl af maar - zo gaat het wel vaker - het was de tweede pijl van zijn ploegmaat die de goeie was. Küng en Madouas keken naar elkaar: hun ogen zeiden 'ja', hun benen zeiden 'neen'.

De onvermoeibare Lazkano ging samen met Neilson Powless nog op jacht naar Laporte, maar de enige prooi die ze konden vangen, waren de twee overige podiumplaatsen.

• Oier Lazkano (tweede): "Ik heb deze Vlaamse klassiekers altijd thuis op de televisie gevolgd. Het zijn mooie koersen. Ik ben zo blij met mijn 2e plaats. Ik verbaas mijzelf ook, want er zijn nog niet veel Spaanse renners in geslaagd om het podium te halen in een klassieker. Deze koersen worden steeds populairder in mijn land, dus de renners zullen dan ook wel volgen. Of ik de nieuwe Spaanse sensatie ben? Dat denk ik niet. Je hebt ook nog Garcia Cortina bijvoorbeeld. Waarom ik nog kracht had om nóg eens aan te vallen nadat we waren gegrepen? Ik denk dat iedereen op zijn tandvlees zat. Ook die renners in de tweede groep waren moe."

• Neilson Powless (derde): "Ik wist dat ik die twee kleppers van Jumbo-Visma als een havik in de gaten moest houden. Op 30 kilometer van het einde had ik al gezien dat Laporte héél sterk was. Op het einde was het dan een tactisch steekspel. Maar ik denk dat ik het goed gedaan heb voor mij debuut in een kasseiklassieker. Ik zie mezelf als een dark horse voor de Ronde van Vlaanderen, al is het deelnemersveld dan nog een stuk sterker. Maar met de benen van vandaag moet ik een rol kunnen spelen. Ik kijk ernaar uit."