Standard trekt ontspoorde match nog naar zich toe in Antwerpen

Antwerp begon met dezelfde elf als in de derby tegen Beerschot. De meesten daarvan kregen Europees rust, dus stond de thuisploeg fris en monter aan de aftrap. Bij Standard misten ze Siquet, maar hoopten ze dat Klauss en Amallah aanvallend iets konden bijbrengen.

In het eerste kwartier beperkten de bezoekers zich echter tot verdedigen. Ze zochten bewust het duel op en trokken hun voetje niet terug. Raskin en Nainggolan kwamen enkele keren met elkaar in aanvaring en zetten zo de toon voor de rest van de wedstrijd. 

Gaandeweg dacht Standard meer aan aanvallen. Dønnum botste na een een-twee met Klauss op Butez. Raskin had de grootste kans aan zijn voet toen Engels het buitenspel ophief, maar wipte ze nipt naast.

Antwerp had het bijzonder zwaar om aan uitgespeelde kansen te komen. Op de Bosuil kunnen ze in zulke situaties natuurlijk altijd rekenen op de zware voet van Nainggolan. De Ninja legde ditmaal wat meer gevoel in zijn afstandsschot, Bodart tikte het met een sterke arm nog tegen de lat. De eerste helft eindigde met schuchtere pogingen van Samatta en Bokadi.

Daar leek het toch op. Scheidsrechter Visser was al bijna in de tunnel verdwenen toen Seck plots als een briesende stier tekeerging. Hij leek te reageren op een opmerking van Amallah en kon slechts met veel moeite door enkele ploegmaats in bedwang gehouden worden. Visser toonde Seck rood voor zijn uitbarsting.

Dat bizarre incident zou de rest van de wedstrijd vergiftigen. Het werd een bijzonder bitsige tweede helft, waarin Visser nooit meer de controle vond. Hij bleef met gele kaarten wapperen, maar de overtredingen bleven maar komen.

Tussendoor werd er ook gevoetbald. Bij Antwerp vulde Almeida het gat op dat Seck achterin had achtergelaten. Daarvoor moest Frey, in de heenmatch nog goed voor vijf goals, wijken. 

Coach Priske kon met zijn ingreep niet vermijden dat Butez een plaatsbal van Bastien uit zijn benedenhoek moest slaan. De doelman was wat later kansloos toen een getelefoneerd afstandsschot van Laifis afweek op de voet van Verstraete.

Priske zette alles op alles en gooide Benson en Balikwisha in de strijd. Tussen al het tumult door deden die de wedstrijd kantelen. Vooral Benson was bedrijvig. Eerst probeerde hij vergeefs een strafschop te versieren, wat later schilderde hij zijn voorzet op het hoofd van Engels, die de 1-1 achterwaarts inkopte. 

De Bosuil kraaide van de pret en ontplofte helemaal na een nieuwe versnelling van Benson. Die nam moeiteloos twee hordes en legde de 2-1 op de schoen van Balikwisha.

Bij Standard leek de fut verdwenen. Zelfs invallers Lestienne en Carcela maakten een uitgebluste indruk. Een stilaan vermoeid Antwerp zakte echter iets te veel terug. Met een gelukje rolde een mislukte voorzet voor de voet van Carcela, die kurkdroog afwerkte. 

In de laatste minuut van de reguliere speeltijd trok Almeida dan onbegrijpelijk op avontuur. De boulevard lag plots open voor de bezoekers uit Luik. Klauss liet Muleka slim aan de bal en die sloeg Antwerp met verstomming.

De 2-3 maakte de slechtste instincten los bij beide ploegen. Bataille ging de bal halen bij de bank van Standard en deelde daar een schop uit. In het relletje dat volgde, kreeg hij rood. 

Antwerp had met z'n achten kunnen eindigen, maar Visser hield het bij geel voor een beuk van Butez tegen Klauss. Na het laatste fluitsignaal gingen de poppetjes alweer aan het dansen. Ondanks al het "spektakel" was dit niet echt geweldige reclame voor het Belgische voetbal.

Kostas Laifis kon met het geplaagde Standard nog eens winnen. "Ik ben zo blij dat we de drie punten hebben gepakt. Het was een gekke match. We hebben ervan genoten", lachte de verdediger.

"Ik ben niet tevreden met de manier waarop we in de tweede helft gespeeld hebben. We hadden gemakkelijker moeten winnen. Daar moeten we uit leren voor de toekomst."

Waar lag het dan juist aan? "Iedereen had stress. We wilden zo graag winnen. Zelfs met elf man tegen tien konden we de bal niet bijhouden", aldus de Cyprioot.