Hoe zou het nog gaan met Rob Peeters? 9 jaar geleden was hij dolgelukkig met zijn zilveren WK-medaille in Koksijde. "Maar na die prestatie kreeg ik druk, stress en verwachtingen mee", zegt Peeters (35).
"Vicewereldkampioen, maar zilver heeft me ook wat genekt"
Nooit was de Belgische dominantie op een WK veldrijden groter dan op 29 januari 2012. In Koksijde kleurde de top 7 toen Belgisch.
Niels Albert stond op het hoogste schavotje. Rob Peeters was de verrassende nummer 2.
"Die zilveren medaille doet me terugdenken aan een heel toffe tijd", vertelt Peeters.
"Nu heb ik het daar wat moeilijk mee, omdat dat iets is dat nooit meer terugkomt. Als ik terugdenk aan dat WK, krijg ik het gevoel dat het leukste al gepasseerd is."
Die 2e plek heeft ook veel veranderd in het leven van Peeters. "Tot dat WK had ik nooit druk of stress. Maar na die prestatie werd ik overladen met verwachtingen."
"Die goede prestatie in Koksijde heeft me dus ook wat genekt. Of ik liever 4e was geëindigd in plaats van 2e? Dat vind ik een moeilijke afweging. Ik word nog altijd de vicewereldkampioen van Koksijde genoemd. Dat is een titel die ik niet had met een 4e plek."
Retro 2012: Rob Peeters verovert zilver op het WK in Koksijde na Albert
"Ik reed in een positie waarbij het voor mij niet meer hoefde"
6 jaar na die zilveren medaille hield Peeters het op zijn 32e bekeken als veldrijder.
"Door de komst van Wout van Aert en Mathieu van der Poel moest ik veel harder trainen om de achterstand niet te groot te laten worden."
"Ik geraakte door die zware trainingsarbeid overbelast en was ook vaak ziek. Bijgevolg moest ik minder trainen, waardoor ik dan weer achter de feiten aanreed."
"In de laatste jaren van mijn carrière reed ik in een positie waarbij het voor mij niet meer hoefde. Ik heb toen beslist om ermee te stoppen."
Als ik nu plots de vraag zou krijgen om een veldrijder te begeleiden, dan zou ik er toch enkele nachten niet van kunnen slapen.
Peeters werd na zijn carrière ploegleider bij Vastgoedservice. "Maar dat kwam misschien te kort nadat ik gestopt was met veldrijden."
"Ik moest jongens begeleiden met wie ik jaren samen had gereden. En plots was ik niet meer een van hen. Ik stond aan de andere kant en dat kon ik moeilijk plaatsen."
"Als ik nu plots de vraag zou krijgen om een veldrijder te begeleiden, dan zou ik er toch enkele nachten niet van kunnen slapen."
"De sport ligt me nog altijd na aan het hart en ik heb ook wel iets te vertellen. Maar de veldritwereld is klein. Er zijn weinig plekjes."
"Schilder is een mooie job, maar ik denk veel na"
Tegenwoordig leeft Peeters zich uit als schilder. "Ik ben zelfstandige. Momenteel heb ik het zo druk dat ik eraan denk om iemand in dienst te nemen."
"Ik vind het trouwens niet zo leuk om alleen te zijn. Tijdens het werk heb je uren de tijd om na te denken. En ik ben een denker. Dat was tijdens lange trainingsritten op de fiets ook zo. Op het einde van de dag ontploft je hoofd dan."
"Ik amuseer me in mijn werk. Mooie grote huizen knap ik terug op. Ook in kleine huizen sta ik versteld van het mooie resultaat. Schilder is een heel mooie job."
