Filip Meirhaeghe (49) had België een gouden medaille moeten bezorgen op de Spelen van Sydney, maar het werd uiteindelijk "maar" zilver. 20 jaar later kwelt die teleurstelling de mountainbiker nog altijd, zo vertelt hij in De Kleedkamer. Meirhaeghe vecht nu al jarenlang met zijn demonen.
Aan zelfvertrouwen ontbrak het Filip Meirhaeghe nooit. Hij deinsde dan ook niet terug voor de favorietenrol op de Olympische Spelen in Sydney. "Ik had heel graag veel druk. Hoe meer, hoe liever", vertelt hij in het Canvasprogramma.
"Ik legde mijzelf die druk ook op. Ik zei op voorhand dat ik zou winnen. Mijn grootste zeges heb ik ook bijna allemaal op voorhand aangekondigd."
Maar in Sydney lukte het dus niet. "Voor mij was dat mijn enige kans om kampioen te worden. Ik veroverde zilver en werd daar een hele winter voor gevierd, maar dat was 100% tegen mijn zin." Het goud ging naar de Fransman Martinez.
Meirhaeghe: "Mijn mama zegt dat ik mij mentaal kapot gekoerst heb. Dat ik mij te veel gepusht heb. Ik moet nu nog altijd opletten om niet af te glijden. Mentaal ben ik helemaal niet weerbaar meer."
VIDEO: "Tegen de Fransen zei ik: "Goed eten kindjes, het zal nodig zijn'"
Over zijn dopingverleden: "Ik wou absoluut niet weer 2e worden"
Filip Meirhaeghe leek voor de sport verloren, maar kende in de aanloop naar de volgende Spelen toch weer een opflakkering, toen hij wereldkampioen werd en opnieuw kanshebber leek op een medaille. Tot hij tegen de dopinglamp liep en zijn afscheid aankondigde.
"Ik wou absoluut niet opnieuw 2e worden op de Spelen", legt Meirhaeghe uit, "maar achteraf gezien was ik liever 4e geworden. Daarna ben ik helemaal gecrasht. Plots was ik alles kwijt: mijn inkomen, mijn job en zelfs mijn vriendin."
"Ik heb een periode van 4 à 5 maanden gehad dat ik alleen maar van mijn zetel naar mijn bed ging, met uitzondering van mijn bezoekjes aan de psycholoog. Uiteindelijk was het verdict dat ik bipolair ben. Het gaat op en neer, van euforie naar depressie."
"Door medicatie zijn de pieken en dalen nu wel wat weg, maar ik heb er lang over gedaan om dit te kunnen aanvaarden", zegt Meirhaeghe, die tegenwoordig schepen is in Maarkedal en bij de Belgische wielerbond de mountainbikers onder zijn vleugels heeft.
