Gisteren kwam het droevige nieuws dat rolstoelatlete Marieke Vervoort overleden was. Ze werd 40 jaar. "Als ze 100 keer de keuze zou mogen maken, koos ze er 101 keer voor om zo hard mogelijk voort te leven", vertelt Eric Goens, die haar eerder te gast had in zijn programma Het Huis.
Dehantschutter: "Ze was altijd haar vrolijke en impulsieve zelf"
De euthanasie van Marieke Vervoort was al geruime tijd geen geheim. De pijn van de slepende spierziekte werd alsmaar zwaarder, gisteren nam ze dan ook afscheid van het leven. De Ochtend op Radio 1 sprak met Stef Dehantschutter van Parantee, de sportfederatie voor mensen met een beperking. "Het was al een tijdje geleden dat ik ze had gezien", vertelt hij."
"Maar ik heb haar wel goed gekend. Ik ben persattaché van Paralympic Team Belgium, wat betekent dat ik tijdens de Paralympische Spelen heel dicht bij de atleten sta. Bij Marieke was dat zeker zo omwille van haar prestaties en zeker in Londen met haar voornemen om euthanasie te plegen wanneer het echt nodig zou zijn."
"De samenwerking met Marieke was intens op alle vlakken", gaat Dehantschutter voort. "Ze was een enorm gedreven atlete, maar ze was ook in de omgang met de andere atleten en coaches altijd haar vrolijke en impulsieve zelf. Het was heel fijn om met haar om te gaan."
Op de Spelen wilde ze als atlete gezien worden om haar sportieve prestaties. Maar haar plan om euthanasie te plegen, werd voor heel wat media ook het grote nieuws.
"In Londen was Marieke haast onoverwinnelijk"
Op de Spelen in Londen (2012) was er heel wat te doen rond de euthanasiewens van Vervoort. Er was heel wat aandacht van de (internationale) media. "Op de Spelen wilde ze als atlete gezien worden om haar sportieve prestaties. Dat typeerde haar ook."
"Maar haar plan om euthanasie te plegen, werd voor heel wat media ook het grote nieuws. Daar werd ze heel veel op aangesproken. Door de vele aanvragen die er dan waren, hebben we een internationale persconferentie gehouden om de wereld te informeren over haar plannen."
Ondanks het extrasportieve nieuws, schitterde Vervoort toch altijd in het sportieve. "De belangrijkste momenten in haar carrière? Londen. Daar was ze haast onoverwinnelijk. De schreeuw die nu ongetwijfeld in herinneringsvideo's getoond zal worden, toont hoe krachtig ze was."
"Maar de evolutie in haar ziekte maakte dat de beleving in Londen wat anders was. Het leverde steeds zeer intieme momenten op na de prestatie. Enerzijds de vreugde van de overwinning. Anderzijds ook vaak door het aanvoelen dat er iets veranderd was. Maar ze was en bleef wel een rolmodel. Veel kinderen met een beperking hebben via haar de weg naar de sport gevonden", aldus Dehantschutter.
Goens: "Het is onvoorstelbaar wat ze de voorbije jaren doormaakte"
Ook reportagemaker Eric Goens had een hechte band met Vervoort. Ze was eerder te gast in Het Huis, het reportageprogramma van Goens op één. "Als ze 100 keer de keuze zou mogen maken, koos ze er 101 keer voor om zo hard mogelijk voort te leven", vertelt Goens in een gesprek op MNM. "Maar met die pijn was het niet meer te harden, dat was al jaren zo. Het is onvoorstelbaar wat zij de voorbije jaren heeft doorstaan."
"Het was haar leven, ze had de regie van haar leven in handen en wilde met haar bucketlist nog zo vaak iets doen. Tot op gisteren was het iemand die nog van alles droomde. Ze vond het een onrecht dat haar leven is gelopen zoals het is gelopen. Ondanks haar sportieve prestaties. Gewoon door die helse pijn met het vreselijke noodlot."
"Wat het belangrijkste is dat we moeten onthouden over Marieke? "Dat we moeten stoppen met zagen", lacht Goens, die Vervoort gisteren nog zag. "Gisteren pakte ze mijn gsm en zei ze dat ze nog iets moest zeggen: "Mannekes, ik kom jullie een pakske slaag geven als jullie niet allemaal stoppen met zagen." Als er iemand recht van spreken had, was zij het wel."
