In de eerste helft van de jaren 80 zwaaide Roland Liboton (62) de scepter in veldritland met onder meer 4 wereldtitels op 5 jaar tijd. Maar op zijn 27e stokte de evolutie bij de troonopvolger van Eric De Vlaeminck plots. De roem en de verzadiging leken hun tol te eisen. "Roland Liboton - Alles gewonnen en toch te weinig" is de titel van de Belga Sport van deze week.
De Vlaeminck: "Ik dacht: Wie is dat manneke hier?"
Na de heerschappij van Albert Van Damme, en vooral van Eric De Vlaeminck, verschijnt er eind jaren 70 een nieuwe ster aan het cyclocrossfirmanent: Roland Liboton. Liboton komt als 20-jarige voor het eerst piepen in de Druivencross in Overijse in 1977, waar hij Roger De Vlaeminck ei zo na klopte.
Roger De Vlaeminck (72) herinnert zich die eerste kennismaking nog goed. "We waren met z'n tweeën weg in Overijse. Ik keek eens naast mij en dacht bij mezelf: "Wie is dat manneke hier?" Ik heb hem toen wel geklopt, maar heb hem meteen na aankomst gezegd: "Gij zult hier nog winnen." Roland kon heel goed bergop rijden en was een heel goeie crosser." Uiteindelijk zou Liboton liefst 16x de beste zijn in Overijse, een absoluut record.
Ik heb in 1977 meteen na de aankomst in Overijse gezegd: "Gij zult hier nog winnen."
"Ik heb altijd wel opgekeken naar Roger en Eric", spreekt ook Liboton vol lof. "De De Vlaemincks hebben het meeste indruk op mij gemaakt. Roger was een heel mooie coureur en hij was een echte acrobaat op de fiets. Hij kon alles: het veld, de weg en de piste."
Na die eerste krachtuitspattingen in 1977 in Overijse blijft Liboton indruk maken. Het ontbrak hem noch aan talent noch aan ambitie."Voor ik mijn loopbaan besluit, zou ik toch wel wereldkampioen willen worden", liet de jonge Liboton toen al optekenen.
"Dacht dat ik nog 1 ronde moest, maar het was al gedaan"
Op zijn 23e werd die droom een 1e keer werkelijkheid. Het WK in 1980 vond plaats in Wetzikon (Zwitserland) op een boogscheut van Ruti, het geboortedorp van Albert Zweifel. Tussen 1976 en 1979 werd Zweifel 4 keer wereldkampioen. De Zwitser kon onmogelijk geklopt worden, zo leek het. Maar dat was buiten de door gramschap gedreven Liboton gerekend, die besloot dat het tijd was voor zijn grote doorbraak.
"Alles was toen eigenlijk in mijn voordeel: het weer, het parcours...", blikt Albert Zweifel (70) terug. "Maar toen zakte de temperatuur opeens in de nacht van zaterdag op zondag. Het was -10 graden, alles was bevroren. Het was opeens een heel andere wedstrijd."
"2 weken voor het WK vertrok ik al naar Zwitserland", zegt Liboton. "Elke dag ging ik trainen op het parcours. Ik wist waar elk putje lag, wist hoe de bochten erbij lagen en waar het ging gebeuren. Op de schuine afdaling zou er vroeg of laat gevallen worden en dan moest ik toeslaan."
Na 3 valpartijen van Zweifel acht Liboton zijn kans schoon. "Toen ben ik voluit gegaan en heb ik meteen 50 meter gepakt. Op het einde maakte ik nog een fout, want ik dacht dat ik nog 1 ronde moest rijden, maar bondscoach Firmin Van Kerrebroeck riep plots: "Proficiat, proficat!" Ik zei: "'t Is toch nog een ronde?" Maar het was blijkbaar gedaan."
"Goed lief, snelle auto en dansen waren belangrijk"
Liboton zou daarna nog 4 wereldtitels winnen, met de Nederlander Hennie Stamsnijder, de Zwitser Albert Zweifel en de Duitser Klaus-Peter Thaler telkens als voornaamste concurrenten voor de regenboogtrui.
Op het WK in Oss (1984) klopt Liboton thuisrijder Stamsnijder. Na de koers werpt Liboton kort een waarachtige blik op de toekomst: "Dit is het mooiste seizoen dat ik ooit zal meemaken. Een 6e wereldtitel volgend jaar (Liboton werd 1x wereldkampioen bij de amateurs, red.)? Dat weet ik niet." De 5-voudige wereldkampioen zou echter nooit meer een WK winnen. Op zijn 27e lijken de roem en de verzadiging zijn tol te eisen.
Ik werkte altijd hard en vond dat ik mezelf af en toe iets cadeau mocht doen. Ik zou het nu nooit meer doen, denk ik.
"Ik was toen de koning van de cyclocross en verdiende goed de kost. Wat was er op dat moment dan belangrijk? Een mooi lief, een snelle auto, wat gaan dansen..."
"Ik werkte altijd hard en ik vond dat ik mezelf wel af en toe iets cadeau mocht doen. Het moment dat je dan wat minder presteert, krijg je dan wel flink wat kritiek te verwerken. Ik zou het nu niet meer doen, denk ik."
