Veldritrevelatie Van de Steene ging door diep dal: "Dacht aan zelfmoord"

Winst in Boom, winst op de Koppenbergcross: Kim Van de Steene was eind oktober, begin november misschien wel de beste veldrijdster van de wereld. Maar kort daarna botste ze tegen de muur.

"Die zege op de Koppenberg was bijzonder emotioneel. Ik wou daar per se presteren voor mijn schoonvader, die in de zomer was overleden, en voor Jolien Verschueren (die vecht tegen kanker, red.). Ik had in het begin van het seizoen ook veel over mij heen gekregen, omdat mijn kindjes een last zouden zijn voor mij. Ik wou heel graag bewijzen dat het juist het omgekeerde is en ze mij extra energie geven."

"Maar eigenlijk was het in Boom al begonnen: toen ik daar in de slotronde van duizenden mensen applaus kreeg, begon ik te wenen. Het verschil met vroeger was zó groot. In het middelbaar ben ik 6 jaar lang elke dag gepest. Ik dacht dat ik dat al verwerkt had, maar misschien heb ik mij tot dan nog altijd minderwaardig gevoeld? Je wil je bewijzen en gaat over je grenzen."

Uiteindelijk kreeg Kim Van de Steene de rekening gepresenteerd in Mol, de laatste cross die ze dit seizoen zou rijden. "Ik besefte amper dat ik op mijn fiets zat, zo moe was ik", herinnert ze zich.

"Ik ben daarna nog wel gaan werken (in een ziekenhuis, red.), maar de collega's zeiden: "Zo willen we je nooit meer zien. Ga naar een dokter!" Die heeft mij 2 weken voorgeschreven voor oververmoeidheid."

"In de 1e van die 2 weken kreeg ik een dopingcontrole en toen kwam alles in 1 nacht naar boven. Ik stond op de rand van een depressie. Toen dacht ik dat ik beter weer zou gaan werken, zodat ik weer onder de mensen kon zijn. Maar ik kon met moeite met de patiënten babbelen. In de lift blokkeerde ik plots compleet. Het was helemaal op."

"Ze hebben mij toen voorgesteld om een nachtje in het ziekenhuis te blijven. Het zijn uiteindelijk 5 weken geworden. De eerste 2,5 week heb ik alleen maar geslapen. Ik voelde me schuldig, omdat ik niet voor mijn kindjes kon zorgen en niet kon gaan werken. Ik kon daar niet mee omgaan."

Van de Steene zag toen ook de bodem van het vat. "Ze hebben me zelfs even overgebracht naar een aparte afdeling met bewaking. Toen had ik heel donkere gedachten. Ik heb zelfs aan zelfmoord gedacht. Daar was ik zelf ook van geschrokken. "Dat kan toch niet?", dacht ik. "Ik ben toch gelukkig met mijn gezin?" Maar als je lichaam op is, geraak je blijkbaar mentaal ook zo diep."

De vermoeidheid was al een tijdje in het lichaam van Van de Steene aan het broeien. "Ik kom uit een boerengezin. Wij hebben nooit geleerd om naar ons lichaam te luisteren", getuigt ze. "Je kunt niet zeggen: "Ik sta niet op om de koeien te melken of te helpen met kalveren." Ik ga al jaren over mijn grens."

"De combinatie tussen mijn gezin, mijn werk en de sport werd mij uiteindelijk te veel. Eigenlijk was het de bedoeling om te stoppen met topsport toen ik moeder werd, maar toen ik uit de boerderij ben gestapt, kwam er weer tijd vrij en ben ik toch weer begonnen."

"Dat is ook de verklaring voor mijn plotse doorbraak dit seizoen. Vroeger had ik nooit tijd om te trainen, nu deed ik dat wel. Ze vroegen mij wel eens: "Welk pilletje heb jij genomen?" Maar het is logisch dat ik verder geraakte door te trainen."

Van de Steene voelde wel de druk van haar omgeving om zich meer op haar sport toe te leggen en zich dus minder te focussen op haar werk of gezin. "Ik denk dat als ik er alles zou proberen uit te halen, dat sowieso ten koste van mijn gezin zou gaan. Zou ik daar gelukkiger van worden? Nee! Ik zou ook niet kunnen leven zoals al die andere veldrijders, omdat je dan ook moet rusten. Dat kan ik niet."

Van de Steene voelt zich nu stilaan beter, al heeft ze de trainingen nog lang niet hervat. "Ik wil eerst fysiek weer in orde geraken om opnieuw te kunnen gaan werken. Daarna kan ik pas weer aan sporten denken. Ik weet nu dat ik naar mijn lichaam moet luisteren, maar ik weet ook dat dat altijd moeilijk zal blijven voor mij."