Stybar zorgt opnieuw voor Wolfpack-feestje in E3 Harelbeke

Veel lachende gezichten bij de start in Harelbeke, want de stralende zon maakte er heerlijk koersweer van. Een groepje van 8, met daarbij 4 Belgen (Steels, De Winter, Taminiaux en Sprengers), eiste zijn plaatsje in het zonlicht op met de traditionele lange vlucht.

In het peloton bleef het lang windstil, ook toen de bergjes eraan kwamen. Sep Vanmarcke zou al dat lekkers aan zich moeten laten voorbijgaan. Nog voor de koers openbrak, was ze al voorbij voor hem na een valpartij.

Het was uiteindeljk opnieuw Deceuninck-Quick Step dat de pen in handen nam om het koersverhaal te schrijven. Hoofdstuk 1: hoe Bob Jungels het laken naar zich toe trok in de heuvelzone. Vlak na de Boigneberg ging hij solo op zoek naar de kopgroep. Later kwamen ook de Duitsers Politt en Sütterlin aansluiten.

Het peloton was nooit ver weg, maar de aanwezigheid van Jungels vooraan werkte verlammend voor de concurrentie. Op het monsterlijke duo Paterberg-Oude Kwaremont trok Van Avermaet stevig door. Bijna alle grote namen volgden: Naesen, Stybar, Sagan, Bettiol, Trentin, Keukeleire en Van Aert.

De opvallendste afwezigen waren titelverdediger Terpstra, Benoot en het duo Lampaert-Gilbert. Zij verzamelden zich in een achtervolgend groepje, dat uiteindelijk nooit meer vooraan zou verschijnen.

Op de Karnemelkbeekstraat nam Jungels afscheid van zijn medevluchters, waarbij vooral de piepjonge wereldkampioen bij de beloften Hirschi een pluim verdiende. Hij kon de winnaar van Kuurne-Brussel-Kuurne het langste volgen.

De achtervolging op Jungels verliep niet gestroomlijnd. Een nieuwe solo van de Luxemburger leek in de maak. Daar legde Van Avermaet zich niet zomaar bij neer. Op de laatste klim van de dag, de Tiegemberg, trapte hij alle frustraties van de voorbije weken uit zijn lijf.

De tot dan toe afzijdige Sagan ontplofte bijna meteen en ook voor Naesen en Trentin ging het te snel. Van Aert, Bettiol en Stybar hadden hun antwoord wel paraat. Enkele kilometers verder hadden ze Jungels toch te pakken.

In de finale probeerde Deceuninck-Quick Step het ploegenspel nog te spelen met demarrages van afwisselend Jungels en Stybar, maar veel snee zat daar niet op. Dan maar sprinten in Harelbeke. Van Avermaet leidde die van ver in, maar viel te snel stil. De frisse Stybar vlamde hem voorbij, Van Aert strandde in zijn wiel.

Zdenek Stybar is nog maar de 5e renner die de Omloop en de E3 weet te winnen in hetzelfde jaar. “Het was een beetje een vreemde koers voor mij. De eerste 100 kilometer heb ik redelijk hard afgezien. Ik had geen goed gevoel en hing steeds achteraan. Van zodra ik vooraan het peloton raakte, zat ik weer in de koers, ook met mijn hoofd.”

“Ik had Jungels aangeraden om aan te vallen in de Karnemelkbeekstraat, want dat was de perfecte klim voor hem. Zo zaten we in een ideaal scenario. Ik vond het alleen wat vervelend dat ik niet meedraaide bij de achtervolgers.”

“Ik wist dat Van Avermaet heel sterk zou zijn in de sprint na zo’n zware wedstrijd, dus hebben we geprobeerd om het nog wat lastiger te maken. Jungels en ik hebben allebei nog eens aangevallen om het zo zwaar mogelijk te maken en dat is gelukt.”

“Ik ben heel blij met deze overwinning en mijn vorm. Ik kijk enorm uit naar de Ronde van Vlaanderen, maar eerst Gent-Wevelgem. Dan zien we wel wat er komt. Staat het nu 20-20 tussen Astana en Quick-Step? Dat is goed, hé."