Jakobsen volgt zichzelf met de vingers in de neus op in de Scheldeprijs

De Scheldeprijs draait meestal uit op een massasprint en dus was de enige vraag in startplaats Terneuzen: krijgen we ook vandaag van hetzelfde laken een broek? Ja, zo zou enkele uren later blijken, maar dat laken werd wel meermaals aan flarden gescheurd en daarna weer aan elkaar genaaid.

Man op de motor Renaat Schotte had het over minstens drie waaieroorlogen in Zeeland, maar bij de ontvangst op Belgisch grondgebied had het waaierfeest in Zeeland vooral strepen op de carrosserie opgeleverd en geen breuken in het peloton. 

Op 70 kilometer van de streep was het duidelijk dat de massasprint er moest en zou komen, ook al zorgden valpartijen van Jakobsen en Ackermann voor extra blutsen. Vijfvoudig winnaar Kittel werd in de slotfase dan weer glad uit de wielen gebonjourd.

Aanvallen van Vanbilsen en De Bondt en vooral Boasson Hagen kietelden het peloton nog even, maar Deceuninck-Quick Step floot iedereen netjes terug.

Toch werd de rode loper voor Duits kampioen Ackermann uitgerold, maar hij werd op het moment van de waarheid professioneel ingesloten door Morkov, ploegmaat van Jakobsen. Die timede perfect en knalde onhoudbaar naar een bisnummer op de Churchilllaan.  

"Ik had een hele sterke ploeg", opende Fabio Jakobsen zijn reactie. "Ik moet die jongens bedanken, want ze zorgden voor een perfecte dag."

"Ik ben gevallen op 75 kilometer van de finish, maar mijn ploegmakkers bleven rustig en hebben me goed geholpen."

"Ik zei dat ik me goed voelde en ik had een goeie sprint in de benen. De mannen deden het perfect."

"Ze hebben allemaal de hele dag voor mij gewerkt en ik ben zo blij dat ik het kan afmaken. Dit is ook een zege voor hen. Als sprinter wil je op deze erelijst staan en ik sta er nu al twee keer op. Ik ben heel blij."