Sterk, sterker, beresterk: Wout van Aert schittert in wervelende Gent-Wevelgem

In een opbod om de wedstrijd in de klassiekers steeds vroeger open te breken, begonnen de grote namen op 180 (!) kilometer van de finish al oorlog te maken. BikeExchange trok het nog voor de beruchte Moeren in stukken. Van Aert was bij de pinken en had met Van Hooydonck een ploegmaat mee, wat later cruciaal zou blijken.

De groep van 21 renners viel iets na De Moeren, na een onophoudelijke windslag, de 4 vroege vluchters op de hals. Samen begonnen ze aan de bergjes, met 3 beklimmingen van de Kemmelberg als scharnierpunten.

Alpecin-Fenix (zonder de afwezige Van der Poel vandaag, maar wel met Merlier en Philipsen) en AG2R-Citroën (Van Avermaet en Naesen) hadden de boot compleet gemist, terwijl ze bij Deceuninck-Quick Step op 2 gedachten hinkten, met de snelle Bennett in de kopgroep.

In een zenuwslopend spektakel bleven de achtervolgers voortdurend op een kleine minuut hangen. Zouden ze nog terugkomen of niet? Die vraag bleef een hele middag boven Wevelgem en omstreken zweven.

Na de laatste beklimming van de Kemmelberg bleven nog 9 - bijna uitsluitend snelle - mannen over in de kopgroep. Van Aert had met Van Hooydonck als enige nog een soldaat aan zijn zijde, maar ook de aalvlugge Bennett had zichzelf overtroffen door zijn karretje aan te haken.

Bennett moest voor die inspanning wel een prijs betalen. Na de Kemmelberg moest hij eerst overgeven en daarna bij de eerste de beste versnelling zichzelf overgeven. Ook Van Poppel ging er zo uit.

7 renners trokken naar de finish. De trage Küng moest nog iets proberen, maar er zat geen snee meer op de demarrage van het Zwitserse zakmes. Van Hooydonck hield de boel bij elkaar en kon vanuit de achtergrond al vroeg juichen toen hij zijn kopman op machtige wijze de sprint zag winnen, voor 3 Italianen: Europees kampioen Nizzolo, Trentin en Colbrelli. Matthews vervolledigde de top 5.

• Giacomo Nizzolo (tweede): "Ik zou de sprint vanuit de lucht nog wel eens willen terugzien om te zien of ik het goed aangepakt heb. Maar ik ben niet ontgoocheld. De sterkste heeft gewonnen."

• Matteo Trentin (derde): "Het is geen schande om door zo'n kampioen geklopt te worden. Maar we koersen om te winnen, dus ik ben maar voor 50% tevreden. Het is niet zo omdat ik nu 3e word dat ik plots meer kans maak om de Ronde te winnen. Was het maar zo! Maar dit zijn twee totaal verschillende koersen."

• Oliver Naesen (16e): "We liepen een hele dag achter de feiten aan. Toen die groep, na een valpartij, wegreed, besefte ik meteen dat we hen wellicht niet meer zouden terugzien. We kwamen nog wel dicht, maar bleven altijd net wat hangen."

• Tim Merlier (34e): "Ik was mee met die eerste waaier, maar reed bijna meteen lek. Ik dacht er zelfs aan in Ploegsteert af te draaien, maar ik ben uiteindelijk toch nog in de koers gekomen, al had ik daar wel een cartouche door afgeschoten. Even dacht ik dat we nog tot vooraan zouden geraken en begon ik er weer in te geloven. Maar het licht ging zachtjes uit bij mij. De laatste keer op de Kemmel was ik slecht. De benen wilden niet meer mee."