Sam Bennett kan kanonskogel Philipsen nog net remonteren in Vuelta-sprint

Het zware drieluik van de eerste dagen lag toch wat op de maag, maar gelukkig werkte de 4e rit als een digestief om de boel wat beter te laten verteren.

Het koersverloop was ook niet al te complex: 4 renners (Smit, Ezquerra, Maté en Tanfield) dienden een hele dag als lokaas voor het peloton, waar enkel een kort waaierstuk voor opschudding zorgde.

Op 15 kilometer van de finish gebeurde het onvermijdelijke en kon het voltallige peloton de massasprint inzetten. Er werd een duel tussen Bennett en Ackermann verwacht, maar Jasper Philipsen legde zich niet zomaar neer bij die hegemonie.

Philipsen kwam met zijn UAE-ploeg net op het juiste moment aan het voorfront. Hij maakte van de haakse bocht in de laatste 300 meter gebruik om zichzelf in de dalende strook naar de finish als een kanonskogel af te schieten. Even leek het erop dat een eerste Belgische zege in deze Vuelta binnen was, maar in de laatste meters ging het weer een klein beter bergop en viel Philipsen wat stil. Dat deed Bennett niet: hebbes, dacht hij, en de ritzege ging niet naar België maar naar Ierland.

Sam Bennett had niet alleen de groene trui maar ook 2 ritzeges meegenomen uit de Tour, maar nog was zijn zegehonger niet gestild dit seizoen. "Maar toen Philipsen zo explosief wegschoot, dacht ik niet dat ik het nog zou halen."

"Het was een snelle en ietwat nerveuze aanloop. In de finale hadden we moeite om ons te groeperen, maar op het juiste moment waren we er wel. We waren zelfs met meer volk dan was afgesproken. Echt fantastisch werk."

"Die laatste bocht zag er wat gevaarlijk uit, ik vreesde voor een valpartij en dus koos ik voor de buitenkant. Maar Philipsen kwam door aan de binnenkant en schoot meteen weg. Ik dacht dat het voorbij was, maar ik had uiteindelijk nog genoeg kracht om te blijven versnellen."