Slovenen verdelen de buit: Pogacar wint rit, Roglic pakt geel

Van bij de start in Pau was het voortdurend oorlog. In de lange aanloop naar de Col de la Hourcère zag zowat de helft van het peloton een mogelijkheid om een vroege vlucht op te zetten. Hirschi, Alaphilippe, Trentin en Pedersen probeerden vergeefs weg te geraken.

Ook de Belgen gooiden lustig bommetjes. De Gendt begreep snel dat het onbegonnen werk was, Benoot, Naesen en Van Avermaet waren iets koppiger in hun pogingen om  te ontsnappen. Na een dolle 50 km was er bij het oprijden van de Hourcère nog steeds niemand die een echte kloof bij elkaar had weten te fietsen.

Op de flanken van die nieuwe col lukte het Hirschi dan toch. Hij bouwde zijn voorsprong gestaag uit en stortte zich na het knikje over de Soudet als een dolleman in de afdaling. In de vallei had hij vier minuten voorsprong op een achtervolgende groep die snel zou worden opgeslokt door het peloton.

In het lange tussenstuk naar de Marie Blanque verloor Hirschi amper van zijn pluimen. De jonge Zwitser liet zich niet afremmen door het bultje van de Col d'Ichère, maar op de steile pentes van de Marie Blanque zag hij zijn voorsprong smelten als sneeuw voor de zon.

Toch hield hij nog wat tijd over op de top van de slotklim. Dankzij alweer een halsbrekende afdaling mocht hij zelfs dromen van een fameuze ritzege. De favorieten beslisten er anders over.

Pogacar had na een splijtende aanval samen met Roglic, Bernal en Landa de andere kanshebbers op afstand gezet. In hun ijver om die uit te bouwen vraten ze ook de arme Hirschi op.

Die liet zich echter niet gauw ontmoedigen en ging zelf de sprint aan. Pas op de meet werd hij overrompeld door de Slovenen. Pogacar snelde naar de etappewinst, Roglic werd tweede en mocht als eerste Sloveen ooit de gele trui aantrekken.

Tadej Pogacar was natuurlijk blij achteraf. "Het is ongelofelijk om te winnen na zo'n zware dag. Dit is dankzij het goede werk van mijn ploegmaats. Ik ben echt blij dat ik de zege gepakt heb."

"Ik wilde eigenlijk gewoon zoveel mogelijk tijd pakken voor het klassement, maar in de laatste 500 meter besefte ik dat ritwinst 10 seconden opleverde. Daar focuste ik me op. Ik weet niet precies wat er in de sprint gebeurd is", lachte de Sloveen.

Laruns is na de ritzege van Roglic in 2018 en nu Pogacar een beetje Sloveens grondgebied. "Ja, dat moet dan wel zo zijn ,zeker? Ik hoop dat we samen nog veel mooie dingen kunnen doen."

Pogacar maakte ook de voorlopige balans op. "Ik ben over het algemeen heel tevreden tot nu toe. In één rit maakte ik een foutje. Met de ploeg pakten we twee ritzeges, dus dat is goed."