Belgen kleuren ook 9e Tourrit, maar Impey houdt Benoot van de zege

Geen 2 zonder 3: de Belgen hadden in deze Tour al 2 keer geoogst en hadden deze rit uitgekozen voor een 3e Belgische hoogdag. De belangstelling bij de landgenoten was bijzonder groot en na een intens gevecht wipten 3 vertegenwoordigers op de goeie trein.

Tiesj Benoot (Soudal-Lotto), Oliver Naesen (AG2R) en Jasper Stuyven (Trek-Segafredo) wisten al snel hoe laat het was: met hun dozijn medevluchters zouden ze bikkelen om de dagzege, want het peloton opteerde al snel voor een snipperdag.

In verschillende trapjes wrongen de vluchters elkaar de nek om. De Belgen overleefden elke slag, Benoot was meermaals de beul met dienst. Met 8 beren trokken ze naar de laatste pukkel van de dag, een enerverend knikje van 3e categorie met de top op 13 km van de aankomst.

Benoot en Nicolas Roche (Sunweb) beschikten daar nog over voldoende jus om het kaf van het koren te scheiden. Met z’n tweeën leken ze de sterkste overlevers, maar kort voor de top plaatste Daryl Impey (Mitchelton-Scott) een verschroeiende tussensprint. Hij kletste weg uit de rug van de geloste Stuyven en Naesen richting het kopduo.

Op 8 km van de finish loste Benoot een zoveelste kogel. Enkel Impey had nog een antwoord in petto, Roche was het kind van de rekening. Benoot moest in de finale een plan verzinnen om de snelle en zelfverzekerde Impey te dumpen, maar kreeg daar niet meteen de gelegenheid toe. In de sprint à deux werd de logica dan ook gerespecteerd.

Naesen en Stuyven hoopten wellicht nog op een pokerende Benoot in de slotfase, maar kwamen niet verder dan de 4e en 5e plaats. Ze waren al een tijdje gedoucht toen het peloton op 16 minuten de finish bereikte. Op een schijnbeweging van Romain Bardet na, de régional de l’étape, viel er in het pak niets te beleven. 

"Ik heb al in zoveel ontsnappingen gezeten in de Tour, maar een zege was nog nooit gelukt. Dat ontbrak er nog aan", zegt Daryl Impey. "Vandaag is het eindelijk gelukt. Dit is een droom die uitkomt."

"De rit was op maat van de vluchters en de samenwerking was ook goed. Ik denk dat ik het op het einde slim gespeeld heb. Ik wist dat ik naar Tiesj moest rijden op die slotklim. Gelukkig had ik er de benen voor."

"Dit is ook een emotioneel moment. Het is de eerste Zuid-Afrikaanse ritzege sinds Robert Hunter in 2007. It has been a long time between drinks. Twee keer ook op de Franse feestdag. Dat zijn magische herinneringen."