Geen Belgische medailles op de slotdag, Kopecky en Bossuyt missen nét podium

De slotdag op het EK baanwielrennen in Grenchen werd een verhaal van slinkende kansen op een medaille.

Lotte Kopecky en Shari Bossuyt hadden de grootste kans op nog een medaille. De wereldkampioenen in de ploegkoers startten als favorieten. Daardoor gaven de andere landen hen in de eerste ronden geen punten cadeau.

Ondertussen wel al op de afspraak: de Britten, met Katie Archibald en Elinor Barker. Al vroeg in koers verzamelden ze genoeg punten bij elkaar om de koppositie niet meer uit handen te geven. 

Snel werd duidelijk dat het goud al halfweg het Kanaal was en er geen koerswijziging leek in te zitten. Kopecky waagde zich nog aan een oversteek, maar verder dan een winst in een tussensprint geraakt ze niet. 

Een opwarmer, zo bleek later, voor de eindsprint, die nog moest zilver en brons moest verdelen. Die winnen en de Belgen waren zeker van een medaille. 

Al werd het, naar het verhaal van de hele ploegkoers, alweer spek naar de bek voor de Britten. België sprintte nog om de tweede plaats, maar verloor die met één meter verschil van Duitsland. En net die twee gemiste punten waren nodig voor Belgisch brons.

Ook de mannen hadden enkel een figurantenrol in de ploegkoers. Fabio Van Den Bossche en Robbe Ghys pakten wel meteen punten en toonden zich in het begin heel aanwezig. Maar de grote puntenaantallen bij de tussensprints bleven uit.

Een stevige Portugese uitval beheerste het middenrif van de koers. Hun winstronde leek snel in de maak, maar schijn bedroog. Net als de Italianen later in de wedstrijd, lukte het hen niet, ondanks zicht op de staart van het peloton, om een ronde in te halen. 

Italië, met Consonni en Scartezzini, had wel de goede vlucht te pakken en verzamelde bij de tussensprinten veel punten. Iets minder in de schijnwerpers, maar wel continu bovenaan het klassement, reden de Duitse titelverdedigers Kluge en Reinhardt. 

En zoals dat meestal gaat met Duitsers in de sport. Op het einde... winnen, jawel, de Duitsers. Italië pakte zilver. De Franse wereldkampioenen Grondin en Thomas eindigden als derde. 

Van Den Bossche en Ghys eindigen de wedstrijd als zevende, maar door een rechtzetting van de jury werden ze vijfde. 

"Het was vanaf het begin een stevig tempo. Het peloton was in de breedte heel sterk, waardoor het verschil klein bleef. Iedereen kon eigenlijk nog winnen.", opende Ghys in het interview met Renaat Schotte. 

Al gaf hij wel toe dat een podiumplek onhaalbaar zou geweest zijn: "De eerste drie waren sowieso beter dan ons. Ons plan was voor de ronde te gaan en daarin punten te sprokkelen. Dat laatste hebben we wel nog goed gedaan."  

"Op het einde maken we wat tactische foutjes door iets te nerveus te koersen en niet mee te springen met de Italianen."

Fabio Van Den Bossche was gezien de omstandigheden blij met de vijfde plaats: "Vooral dat we de koers hebben opengebroken, schept mogelijkheden en medaillekansen naar de toekomst toe. Die demarrage is onze sterkte. Maar het kan niet altijd feest zijn." 

"Het is een goede start voor de puntentelling richting de Olympische Spelen", sloot Ghys met een positieve noot het interview af.  

Via herkansingen en een heersende halve finale kwam Nicky Degrendele in een droomfinale in de keirin terecht. Enkel toppers schaarden zich bij onze landgenote.

In die finale liet Degrendele zich redelijk snel insluiten. Met wat elleboogwerk vond ze toch nog genoeg ruimte om zich naar de vijfde plaats te sprinten. 

De Duitse wereldkampioene Friedrich maakte haar favorietenrol waar en greep de Europese titel.