Van beste thriller en drama tot beste feelgoodfilm: wie ziet zijn WK beloond met een Oscar?

Na Mario Kempes in 1978 en Diego Maradona in 1986, nu Lionel Messi in 2022. Eindelijk heeft hij zijn felbegeerde hoofdprijs te pakken, al zal hij met onze Oscar ongetwijfeld ook wel blij zijn. Zijn aandeel bij de derde wereldtitel van Argentinië is enorm: in élke fase van het WK gescoord (unicum), goed voor 7 stuks in totaal. 

Als eerste vrouw ooit mocht Stéphanie Frappart een wedstrijd op het WK voetbal voor mannen in goede banen leiden. De Française floot Costa Rica-Duitsland in de groepsfase en schreef zo geschiedenis. Ze wordt gezien als de pionier van de vrouwelijke scheidsrechters.

Eigenhandig probeerde Kylian Mbappé Argentinië nog van de wereldtitel te helpen en bijna lukte het ook. Ondanks zijn leeftijd, nam hij telkens zijn verantwoordelijkheid op. Dankzij zijn hattrick in de finale werd hij ook nog topscorer van het WK. Een troostprijs voor Mbappé en daar doen we graag nog één bij. 

Weinigen die voor het WK al gehoord hadden van de coach van Marokko. Nog geen maand later kent heel de wereld hem. Walid Regragui loodste zijn land naar een historische halve finale in Qatar. En dat terwijl hij nog geen 4 maanden aan de slag is als bondscoach. 

De Nederlandse bondscoach Louis van Gaal werkte meermaals op de lachspieren tijdens persmomenten. Van de "We can come an end" voor de start van het WK tot de knuffels en kussen die hij uitdeelde. Van Gaal trad (nog een laatste keer?) in de spotlights zoals alleen hij dat kan.

Een apotheose met een "geschift" scenario. Na 80 minuten leek Argentinië dankzij een wervelend begin zijn schaapjes op het droge te hebben en wereldkampioen te worden. Tot Mbappé met 2 snelle doelpunten verlengingen uitlokte. 

Daarin scoort opnieuw Messi, opnieuw lijkt Argentinië wereldkampioen te worden, opnieuw gooit Mbappé de boel om. Uiteindelijk beslissen bloedstollende strafschoppen over de wereldtitel.

Het was koffiedik kijken hoe de Qatarese ploeg voor de dag zou komen op het WK in eigen land. De openingswedstrijd tegen Ecuador was al een flinke tegenvaller en na 2 speeldagen viel het harde verdict: het WK van Qatar was al voorbij. Het werd de snelste uitschakeling ooit voor een gastland in de geschiedenis van het toernooi.

De hoofdrol in de slechtste film van het WK is voor de Spaanse scheidsrechter Mateu Lahoz. Het scenario van die film was duidelijk: zijn gele kaart was de rode draad doorheen de wedstrijd. 

Lahoz haalde dat gele karton maar liefst 19 keer boven tijdens Nederland-Argentinië: een record op het WK. Hij kreeg echter maar geen grip op een wedstrijd die totaal ontspoorde. 

Niet alleen Lahoz valt in de prijzen na Nederland-Argentinië. Naast een kaartenfestival was die wedstrijd ook een ware thriller. Messi en co leken comfortabel op weg naar de halve finales, tot Wout Weghorst toesloeg. 

Na een geniale vrije trap scoorde de Nederlander de laatste goal ooit in de reguliere speeltijd op een WK. 100 minuten en 30 stonden toen op klok. Zenuwslopende verlengingen volgden, met daarna nog een ware penaltythriller. Een match voor de geschiedenisboeken.

De Iraanse doelman Alireza Beiranvand kwam onzacht in aanraking met een ploegmaat in de openingswedstrijd tegen Engeland. Na die vreselijke botsing moest de ex-keeper van Antwerp minutenlang opgelapt worden. Zijn zwaar toegetakelde gezicht sprak boekdelen. 

Er was in Engeland-Iran naast die vreselijke hoofdblessure ook plaats voor een hartverwarmend moment. Het zesde Engelse doelpunt kwam op naam van Jack Grealish, die dat vierde met een opmerkelijk dansje. Een belofte aan de 11-jarige Finlay, die lijdt aan hersenverlamming en groot fan is van Grealish. 

De tranen vloeiden rijkelijk op dit WK. Zowel bij wereldsterren, als Cristiano Ronaldo en Neymar, als bij heel wat supporters. Het beeld van het huilende zoontje van de Poolse doelman Szczesny was aangrijpend, maar het meest beklijvende drama was toch dat van Uruguay.

Het vervolg op de kaskraker Uruguay-Ghana uit 2010 stelde niet teleur. Een penaltytrauma, een huilende Luis Suarez, opstootjes en een gesloopte VAR-monitor. Alle ingrediënten voor de dramaliefhebbers waren aanwezig.

Zowel op, als naast het veld was Amadou Onana een lichtpuntje bij de Rode Duivels op het WK. Met zijn duelkracht en groot loopvermogen bracht hij meer controle op het Belgische middenveld. En dan bleek Onana ook nog eens de beste zanger van de groep te zijn. 

Een beeld dat elke cameraman wilde hebben. Cristiano Ronaldo moest zowaar op de bank beginnen aan de achtste finale van Portugal tegen Zwitserland. Tijdens het volkslied leek elke camera in het stadion gericht op de superster. Het leverde onderstaand iconisch beeld op.

In de openingswedstrijd van Portugal kreeg Cristiano Ronaldo wél nog een basisplaats. Hij scoorde zelfs de 1-0 via een (discutabele) penalty. Ronaldo liet het niet aan zijn hart komen en vierde op gekende wijze zijn doelpunt. Het stadion riep vrolijk mee. Siuuuu!

Achteraf was er veel discussie of het al dan niet respectloos was om op die manier te vieren. Wel staat het buiten kijf dat het met de Braziliaanse choreografie wel goed zit. De dansjes in de achtste finale tegen Zuid-Korea waren goed ingestudeerd, zelfs coach Tite deed mee. Al bleek het achteraf wel zijn last dance.

Letterlijk en figuurlijk een gigantische stunt. De onwaarschijnlijke zege van Saudi-Arabië tegen Argentinië was misschien wel dé strafste zege in de WK-geschiedenis. Salem Al-Dawsari scoorde op prachtige wijze de winnende treffer en vierde die als een volleerd stuntman.

Altijd beladen duels tussen Zwitserland en Servië, toch als Granit Xhaka tussen de lijnen staat. Net als ploegmaat Xherdan Shaqiri heeft hij Kosovaarse roots. Dat het nog steeds niet botert met de Serviërs was duidelijk. De spanning die al een heel duel lang in de lucht hing, ontplofte in het slot van de match.