Elke medaille heeft twee kanten. Vorige week mocht Dejan Veljkovic zijn verhaal vertellen in Pano. Voetbalanalist Wim De Coninck vertelde deze week zijn ervaringen met de in opspraak gekomen makelaar in onze podcast De Tribune. "Het is ooit tot een handgemeen gekomen."
Aalst 2000: Een enveloppe met een bedrag met 6 cijfers
In 2000 was Wim De Coninck trainer van Eendracht Aalst, een club in vieze papieren op dat moment. Financieel stond het water aan de lippen in Aalst. Wim De Coninck beschikte als nieuwe trainer over één doelman en een 15-jarig talent als tweede doelman. Een verre van ideale situatie.
Dejan Veljkovic klopte in die periode aan bij De Coninck om een doelman aan te prijzen, die bij Moeskroen derde doelman was. Aalst en De Coninck gingen in op het aanbod. "Kort na de transfer kwam Veljkovic de kleedkamer binnen", vertelt De Coninck in De Tribune.
"Ik was alleen. Veljkovic gaf me een enveloppe. Daarin zat geld ter waarde van zes cijfers. Hij zei dat het geld voor mij was omdat de transfer in orde was gekomen."
"Ik zei hem dat ik het geld niet wou en vroeg hoe hij aan dat geld was gekomen. De doelman was namelijk een vrije speler. Veljkovic antwoordde dat het zijn makelaarsloon was, waarvan ik de helft kon krijgen. "Je moet nemen", zei hij tegen mij."
Ik had zijn beste speler op de bank gezet omdat hij te weinig liep. We verloren de match en de volgende dag stond Veljkovic in mijn kleedkamer.
"Je moet ook weten dat we bij Aalst op dat moment niet meer betaald werden omdat de club in financiële problemen zat. Veljkovic bleef herhalen "jij moet nemen"."
"Hij bleef aandringen, tot ik antwoordde dat ik het geld zou aanvaarden, maar het wel meteen naar het secretariaat zou brengen. Misschien dat op die manier iemand van de club toch zijn loon zou kunnen krijgen."
Daar ging Veljkovic niet mee akkoord en hij hield het geld zelf bij. "Daarna is het slecht tussen ons beginnen gaan."
"Veljkovic had vijf spelers bij Aalst en ik behandelde iedereen gelijk. Daar was hij kwaad om. Een keer is het zelfs tot een handgemeen gekomen. Ik had zijn beste speler op de bank gezet omdat hij te weinig liep, naar mijn mening. We verloren die match en de volgende dag stond Veljkovic in mijn kleedkamer."
"Hij bedreigde me en het kwam tot een handgemeen. Ik ben iemand die nooit vecht, maar ik heb hem toen moeten buiten zetten."
Dat Veljkovic macht had verworven bij Aalst bleek ook toen Wim De Coninck ontdekte dat enkele spelers anders werden betaald. "Het ging financieel zo slecht met de club dat iedereen na een tijdje betaald werd met cheques die niet gedekt waren. Behalve vijf spelers. De spelers van Veljkovic."
2008: Het tripje naar Skopje
Wim De Coninck moest na een seizoen al vertrekken bij Aalst. Acht jaar later werd hij sportief directeur bij KSV Roeselare. Acht jaar waarin hij van Veljkovic niets meer hoorde. En plots kruisten hun paden opnieuw.
"Veljkovic belde me opeens en zei dat hij tot inkeer was gekomen en wou goedmaken wat er verkeerd was gelopen tussen ons", vertelt Wim De Coninck.
Dat goedmaken zou gebeuren met een Servische linksbuiten, die in Macedonië speelde. "Ik had een dvd gekregen en daaruit bleek dat de bewuste speler heel snel was. Alleen viel me op dat ook de verdediger die tegen hem speelde van 40 jaar ook heel snel liep. De dvd was anderhalve keer versneld."
Toch vertrok De Coninck richting Skopje. "Net voor mijn vertrek kreeg ik een telefoontje van iemand, die me vertelde dat de speler waar ik naar zou gaan kijken een vrije speler was."
Vreemd, want in Skopje werd De Coninck ontvangen door Veljkovic en de voorzitter van de huidige club van de linksachter. Er moest nog een transferprijs worden betaald, maar volgens Veljkovic lag die wel onder de marktwaarde van de speler. In werkelijkheid hadden de makelaar en de voorzitter het op een akkoordje gegooid en probeerden ze te verdienen aan een transfervrije speler.
"De voorzitter woonde in een kasteel. Geweldig, maar nog voor ik de bekerfinale gezien had waarvoor ik gekomen was, werd ik onder druk gezet om de speler onder contract te leggen."
De voorzitter woonde in een kasteel en was omringd door kleerkasten van bodyguards. Ik voelde me erg onveilig.
"De voorzitter was ook omringd door kleerkasten van bodyguards. Ik voelde me erg onveilig. Ik was enorm blij toen ook medewerkers van Lierse en Lokeren, met name Georges Leekens, toekwamen om ook spelers te scouten. Dankzij Georges ben ik daar weggeraakt."
"Ik heb me nog nooit zo bedreigd gevoeld in mijn leven. Niet door Veljkovic, maar door die entourage. Ik heb me voor die reis laten inpakken door Veljkovic."
"En later is hij ook nog boos op mij geweest omdat ik de vliegtickets niet terug wou betalen. Dan kreeg ik bedreigende telefoontjes."
"Zo werkte hij met mij in elk geval. Over hoe hij met andere mensen werkte, daar kan ik niets over zeggen."
Beluister De Tribune
