Met het WK veldrijden in Oostende voor de deur bekijken we de evolutie van de materiaalpost: van plaats om te "foefelen" naar een professionele pitlane. Paul Herygers en Adrie van der Poel schetsen de evolutie in Fichebak.
"Zonder de materiaalpost kun je niet crossen. Een materiaalpost is zo belangrijk", zegt Paul Herygers. "Het is the place to be. Je kunt geen moddercross rijden zonder in de materiaalpost een propere fiets op te halen."
De materiaalpost is te vergelijken met de pitlane in de autosport. De materiaalpost is afgescheiden van het eigenlijke parcours, maar loopt wel parallel. En in die afgescheiden strook staan de boxen met de helpers.
"Je bent altijd met twee", legt Adrie van der Poel uit. "Eentje pakt de fiets aan en de andere geeft een nieuwe fiets. Degene die de fiets aanpakt, die maakt die ook weer proper met een hogedrukreiniger en doeken. Dat moet snel gebeuren."
De materiaalpost die we nu kennen dateert van het einde van de 20e eeuw. Tot pakweg de jaren 70 rekenden de veldrijders op hun supporters. Die stonden verspreid over het parcours met fietsen of materiaal voor hun favoriet. Zo kon er al eens gefoefeld worden en crossers met de meeste fans waren in het voordeel.
Ik herinner me Overijse vroeger. Beneden in het dal kon je de fiets zo goed als in het water gooien en die kwam er dan half proper uit.
Na de jaren 70 werd een materiaalpost afgebakend door gele vlagjes. Alleen tussen die gele vlagjes mocht je van fiets wisselen. Maar dat was de enige echte regel, de rest was chaos. Er was ook nog geen sprake van hogedrukreinigers natuurlijk.
"Ik herinner me Overijse vroeger. Beneden in het dal kon je de fiets zo goed als in het water gooien en die kwam er dan half proper uit", zegt Herygers. "Dan kapte je nog een emmer leeg en wreef je met een borstel om de laatste restanten eraf te krijgen."
Als er geen beek of vijver in de buurt was, dan huurde de organisatie een lokale boer in die zijn mestkar voor de gelegenheid vulde met water en daarmee langs het parcours ging staan. Dan kon er al eens een geurtje aan het water zitten.
Met gemopper van 2 enkele naar 1 dubbele materiaalpost
Sinds 1999 zijn de materiaalposten afgescheiden van het parcours. Nu spreken we ook voor 95% over dubbele materiaalposten. Qua uitzicht en functie is er geen verschil, maar de dubbele materiaalposten zijn langs de binnenkant verbonden met elkaar.
Die belangrijke vernieuwing kwam er op initiatief van Adrie van der Poel. "Om het fietsen van de jeugd aantrekkelijker te maken", zegt de vader van David en Mathieu.
"In principe kun je nu gewoon één fiets meenemen naar de materiaalpost. Met 2 enkele materiaalposten moet je al 2 extra fietsen, extra wielen en meer helpers meenemen naar de cross." Voor de profs maakt dat niet veel uit, maar voor de jeugd is dat een groot verschil.
Dus je kunt met een beperkter budget naar de cross gaan. Vooral voor beginnende jeugd en nieuwelingen is dat voor de ouders kostenbesparend.
"Dus je kunt met een beperkter budget, in plaats van met 3 of 4 fietsen, naar de cross gaan. Vooral voor beginnende jeugd en nieuwelingen is dat voor de ouders kostenbesparend. Ik zag er alleen maar de voordelen van in", zegt Van der Poel.
Paul Herygers: "Ik ben daar een voorstander van. In het begin was er wel wat gemopper, want klassiekers zoals Diegem en Overrijse, die hadden 2 enkele materiaalposten."
"In het begin werd dat niet in dank afgenomen", weet Van der Poel nog. "Want op die verandering zaten de meesten niet te wachten. Nu is het goed ingeburgerd en is iedereen er tevreden over. Er zijn nog wel crossen die een uitzondering gekregen hebben, omdat daar gewoon geen plaats is voor een dubbele materiaalpost."
