Zoals gevreesd is de marathon bij de vrouwen op het WK in Doha een slagveld geworden. Amper 40 van de 68 deelneemsters haalden de finish in de loden hitte en enorme luchtvochtigheid. Hanna Vandenbussche gaf na bijna 15 km uitgeput op. "Een wijze beslissing", zegt teamdokter Roel Parys. Manuela Soccol eindigde 31e: "Dit was de zwaarste wedstrijd uit mijn leven."
Om de extreme weersomtandigheden ietwat het hoofd te bieden ging de marathon om middernacht van start, maar op dat moment was het nog 32 graden met een luchtvochtigheid van 75 procent.
Dat betekent een aanslag op het lichaam. "Bij die temperatuur en vochtigheidsgraad blijft de transpiratie aan de huid kleven in plaats van te verdampen", legde dokter Roel Parys van de Belgische ploeg uit. "Hierdoor stijgt de lichaamstemperatuur en het hart moet meer en meer inspanningen leveren."
"Dat zorgt voor spierkrampen. Hanna moest hiermee afrekenen en stopte gelukkig net op tijd. Ze werd bijna duizelig. Manuela is kleiner van gestalte en heeft daardoor iets minder last van die verschijnselen."
Onze man sprak met Parys net na de opgave van Vandenbussche, die heel diep zat: "Ze kon nog moeilijk stappen. Maar we hebben hier atletes zien kruipen over de grond. Gelukkig is ze net op tijd uit de race gestapt. Dat was volgens mij een wijze beslissing."
Veel volk liep er op dat moment niet meer rond op het parcours: "Dat is het jammere aan deze marathon: je ziet constant rolstoelen en medische karretjes over en weer rijden met atleten. Het is niet gezond en helemaal onverantwoord."
Soccol: "Blij dat ik het overleefd heb"
Manuela Soccol finishte net onder de 3 uur op de 31e plaats. "Nooit meer" en "verschrikkelijk" waren haar eerste woorden aan de finish. "Ik ben heel blij en trots."
Nadat ze even bekomen was, schoof ze aan voor de Sporza-microfoon, het was daar toen al na 3 uur 's nachts: "De plaats en de tijd maken me helemaal niet uit. Ik heb de marathon overleefd en ben content", vertelde ze met een grote lach. "Dit was de zwaarste wedstrijd uit mijn leven."
Wanneer had ze het gevoel dat ze kon uitlopen? "Vrij laat. Ik had al vrij vroeg het gevoel en de pijntjes die je normaal na 40 km hebt. Ik ben toen gaan temporiseren. Bij de laatste ronde zei ik tegen mezelf dat ik dit kan en moet kunnen."
De dokter vond het onverantwoord, wat vond Soccol? "Als ik mezelf had gepusht, was het zeker onverantwoord. Ik ben nu nog vrij fris. Maar ik heb dingen gezien die zeker onverantwoord zijn."
Vandenbussche en Soccol hoorden pas vorige week dat ze mochten deelnemen aan het WK. "Ik was dan ook totaal niet voorbereid op deze omstandigheden", gaf Soccol mee.
Het was haar laatste marathon, ze gaat zich vanaf nu toeleggen op de langere afstand.
"Ik stond eigenlijk op het punt om te stoppen met marathons lopen, omdat mijn vriend ook slecht nieuws heeft gehad. Toen ik het telefoontje kreeg dat ik mocht meedoen, besloot ik ervoor te gaan. Het was mooi meegenomen en zette de gedachten even op iets anders. Ik ben nu blij dat ik het heb gedaan. Ik kan hier kracht uit putten en hoop dat het mijn vriend ook een beetje kracht kan geven."
Vond ze het gezien de omstandigheden en de weinige toeschouwers eigenlijk leuk? "Tijdens de race vond ik niets leuk, maar het overwinningsgevoel achteraf is wel leuk."
