Lorena Wiebes maakt haar favorietenrol waar op het EK wielrennen

Het parcours in München was er eentje op maat van de sprinters en dus was de hamvraag: wie kan Lorena Wiebes kloppen? De Nederlandse is dit seizoen autoritair in de sprint, om haar uit te dagen werd vooral naar wereldkampioene Elisa Balsamo gekeken.

Een vroege ontsnapping werd door het sterke Nederlandse blok perfect binnen schot gehouden en op tijd ingerekend, iedereen leek zich dan al neer te leggen bij een sprint.

Dat werd geen massasprint, want op een helling op meer dan 60 kilometer van de streep brak het peloton in stukken. Heel wat Belgen misten de slag, maar de grote kleppers zaten wel allemaal voorin.

Een sprint van een uitgedund peloton dan maar en daarin werden Balsamo en Wiebes door hun teams perfect naar voren geloodst. In een titanenspurt was de Nederlandse uiteindelijk een half wiel sneller dan de wereldkampioene. Rachele Barbieri kaapte het brons weg voor de afscheidnemende Lisa Brennauer. Sanne Cant werd 24e en 1e Belgische.

Hoe beleefde winnares Lorena Wiebes de finale? "Het was nog heel spannend. We wisten dat Italië zou opkomen in de laatste kilometer. Wij zaten op links, zij op rechts. Ik kon uiteindelijk nog naar rechts om bij hen aan te sluiten. Het was een hele lange sprint", glimlacht de Nederlandse.

"Ik durfde pas te juichen toen het echt zeker was. Ik wist het niet, ik was te gefocust op de streep. Het was nog even spannend. Mijn zege op de Champs-Elysées dit seizoen blijf wel het speciaalst, maar ik denk dat deze op nummer 2 komt."

In het verleden was de cohesie binnen het sterke Nederlandse team wel eens zoek, maar daar was vandaag niks van te merken. "Ik denk dat we laten zien hebben dat we een echte ploeg zijn en dat het heel goed gaat richting de toekomst."

Sanne Cant was de enige landgenote in het uitgedunde peloton. De Belgische kopvrouw finishte als 24e en moest na afloop vaststellen dat de snelheid te hoog lag om er nog meer uit te slepen. "Een gemiddelde van 43 kilometer per uur, dat is niet traag", lacht Cant.

"Na die 2e klim waarbij Nederland het gas opendraaide, viel het niet meer stil. Het plan was wel om nog mee te sprinten."

"In de voorlaatste ronde voelde ik me nog best goed, maar de snelheid werd dan opgetrokken. Net voor de tunnel zat ik langs de foute kant aan iemand haar wiel en moest ik vanaf stilstand weer optrekken. Op dat moment lag de snelheid zo hoog dat opschuiven er niet meer in zat."

Hoe voelt "veldrijdster" Sanne Cant zich op de weg? "Ik amuseer me. Het is mooi dat ik hier nog in die 1e groep zit, al had ik stiekem wel gehoopt op een dichter resultaat dan dit."