Sam Bennett wint met de vingers in de neus na geeuwetappe van 200 kilometer

De tegenwind en het vooruitzicht van een onvermijdelijke massasprint ontnam het peloton alle lust om aan te vallen. Zo kregen we een toeristische trektocht langs de Rhône van meer dan 5 uur.

Het vele gebabbel in het peloton leverde op 70 kilometer van het einde wel een Belgisch complot op. Elf landgenoten hadden blijkbaar in het geniep overlegd en stormden ineens weg. Het had het begin van een wonderbaarlijke slotfase kunnen zijn, maar onder meer door het stoorwerk van Deceuninck-renners Lampaert en Declercq bleef het bij een geintje.

In de finale ging de snelheid zoals verwacht omhoog. In combinatie met de vele verkeersremmers werd er hier en daar gevallen. Ook leider Roglic lag er even bij, maar het was zijn ploegmaat Tony Martin die er het ergst aan toe was. Hij stapte met een vermoedelijke hersenschudding uit de koers.

Met al die frisse renners kregen we een razende sprintvoorbereiding. Deceuninck-Quick Step onderstreepte zijn overmacht door met 3 renners plus groene man Bennett als eerste onder de rod vod te denderen. Bouhanni deed nog een verwoede poging om Bennett te remonteren, maar het was onbegonnen werk.

• Sam Bennett (winnaar): "De voorbereiding van de ploeg was ongelooflijk. Ik heb in de laatste 2 kilometer wel afgezien, omdat er steeds renners tussen ons treintje probeerden te geraken. Ik snap niet dat ze zich niet op hun eigen sprint focussen, zoals wij doen. Omdat ik te sterk ben? Mijn ploegmaats dan toch vooral. Gelukkig zat ik juist op tijd op de goeie plaats. Toen ik aanzette, had ik niet gedacht dat ik het zou kunnen volhouden tot het einde. Ik ben blij dat ik win, want ik wou iets goedmaken na de sprint van maandag, die ik rateerde."