Mathieu van der Poel ontbindt zijn duivels op pittige slotklim in Tirreno

de "Rit der Muren" in de Marken stond met stip genoteerd in het roadbook van Van der Poel. Toen die zijn klassementsambities moest laten varen, mikte de Nederlander nog op ritwinst in deze Tirreno. Met een finale vol steile puisten was dit zijn kans.

De rit begon aan een razend tempo, omdat het eerste deel hoofdzakelijk dalend vals plat was. Pas na 60 km raakte een vluchtersgroep weg: met Van der Poel, maar ook met 3 Belgen: Van der Poels teammaat De Bondt, Campenaerts en Vermote. Met Dillier, Ballerini, Visconti, Tusveld en Samitier zaten daar een paar stevige hardrijders tussen.

Hun voorsprong liep op tot ruim 5 minuten, maar al op 100 km van de finish zette in het peloton Astana zijn motor aan. De voorsprong smolt snel, maar toch niet zo snel.

De Bondt en Van der Poel waren de motoren van de vlucht, die de 3 lokale ronden van 25,5 km met telkens 3 flinke klimmetjes aanvatte. Er was geen meter vlak meer tot de streep.

Toen de kloof met het peloton tot 1'30" zakte, zorgde Guerreiro ervoor dat het spel vooraan op de wagen zat. De Portugees wipte fluks weg, Van der Poel sprong even fluks mee, de Italiaan Fabbro kon als enige mee.

Het was het begin van een aantrekkelijke finale. Op 30 km van de finish maakten De Bondt - in steun voor Van der Poel - en Ballerini de oversteek. Nog 5 vroegere metgezellen sloten weer aan, waarop Guerreiro het een 2e keer probeerde. Nu kon enkel Fabbro mee, Van der Poel en de rest bleef zitten.

Bij het ingaan van de laatste ronde maakte de Nederlander met een geweldige inspanning de sprong naar voren. Het moment voor Fabbro om alleen zijn kans te wagen. De Italiaan reed een halve minuut weg.

Achter hem kregen Van der Poel en Guerreiro het gezelschap van Tusveld, Visconti en Samitier. Ondertussen kwam het tactische plan van Astana tot een climax: Fuglsang kwam als een trein aanstormen en naderde in de slotkilometers tot in het zog van Van der Poel en co.

De slotklim - 1 km aan gemiddeld 8,7 procent met een maximum van 13 procent - zou beslissen. Ondertussen was ook het peloton nog komen opduiken. Fabbro viel stil, Van der Poel pakte uit met een geweldige versnelling en liet iedereen in de laatste hectometers indrukwekkend achter zich.  Guerreiro eindigde op enkele seconden 2e, Fabbro 3e. Kelderman won op 10 seconden de spurt van de klassementsmannen, voor Yates, Woods, Thomas, Vlasov en Majka. Morgen kent de Tirreno zijn ontknoping met een tijdrit over 10 km. (reactie onder foto)

Na zijn zege in het nationale kampioenschap was dit nog maar de 2e zege van Van der Poel in 2020. "Het was een heel lastige rit. Vanaf het begin van de wedstrijd was het oorlog. Het was niet het plan om mee te gaan in de ontsnapping, maar als er na anderhalf uur een groep wegrijdt, weet je dat dat een sterke is. Daarom ben ik meegegaan."

"De lokale ronden waar heel lastig met steile hellingen. Ik ben blij dat ik het op dit zware parcours kon afmaken."

"Een rit winnen is niet makkelijk. Mensen denken soms dat dat vanzelf gaat, maar het tempo ligt hier hoog, er zijn veel sterke renners die zich voorbereiden op de Giro. De overwinning van Tim Merlier gisteren gaf een boost. Ik ben blij dat ik het team een 2e zege kan schenken."

En hoe voelt hij zichzelf nu? "Ik ben blij dat ik weer op het niveau ben waar ik wil zijn. Ik kan weer agressief koersen op mijn manier koersen."