Evenepoel demonstreert weer als vanouds, maar Ghys wint wel de opener

De Baloise Belgium Tour opende met een pittige rit richting de Vlaamse Ardennen. Tijdens de lange aanloop naar het lokale parcours in Maarkedal hield het peloton een kopgroep van acht renners onder controle.

Het was wachten op de lokale ronde om vuurwerk te zien. Op 35 kilometer van de finish was het Philippe Gilbert die als eerste zijn benen testte. Ook Deceuninck-Quick Step nestelde zich voorin in het peloton en trok de snelheid meteen de hoogte in. Het signaal voor Remco Evenepoel om te demarreren.

In het zog van Evenepoel reageerde een alerte Victor Campenaerts, ook hij had zijn zinnen gezet op de eerste etappe. Net toen een uitgedund peloton opnieuw de aansluiting maakte, versnelde Evenepoel nog eens. 

Dit keer geraakte Evenepoel wel weg met Campenaerts in zijn wiel. Samen raapten ze de vluchters één voor één op. Ook Philippe Gilbert probeerde mee te glippen, maar zijn poging strandde op 20''.

De overgebleven vluchters, Robbe Ghys en Gianni Marchand, konden de twee tijdrijders wel bijhouden. Maar net als Campenaerts beperkten ook zij zich tot volgen. Het was Evenepoel tegen de rest. 

In de laatste ronde op de Ellestraat parkeerde Campenaerts volledig door krampen. Evenepoel behield zijn voorsprong van 30 seconden op het peloton, maar werd in de sprint wel nog geklopt door Robbe Ghys. Gianni Marchand werd derde.

Geen winst voor Evenepoel, maar wel een goede zaak voor het eindklassement. Hij neemt, dankzij de bonusseconden van de Gouden kilometer, de leiding in het klassement met 5 seconden voorsprong op Robbe Ghys.

"Het plan was om mee te zijn vandaag. Ik kwam voorbij mijn eigen deur dus ik wou mij tonen. Maar deze afloop had ik nooit durven dromen."

"Er was een goede verstandhouding in de kopgroep en we deden allemaal lange beurten. Ik wou mezelf nog even in de kijker rijden op het einde en vooraan rijden. Opeens zag ik Remco passeren en dat had ik echt niet verwacht. De opdracht was dan om het wiel te houden en te blijven vechten."

"In het wiel blijven is misschien niet de mooiste manier, maar ik moest wel. Ik zat tot in de krampen en ben zelfs bijna gevallen. Hij trok gelukkig niet door op de kasseien, want anders moest ik lossen."

"Op het einde wist ik dat de sprint mij moest liggen. Walter Planckaert riep nog in mijn oortje dat ik het kon en zo had ik opeens zelfvertrouwen."

"Het is één van de mooiste momenten die ik al heb meegemaakt. Met dit deelnemersveld op dit parcours kunnen winnen, is een droom die uitkomt."

"Het was een heel hectische intrede van het lokale parcours. Ik had problemen met mijn derailleur en moest achteraan aansluiten. Op Berg Ten Houte ging het heel snel. Campenaerts sprong boven weg met Lampaert en Ewan. Niemand reageerde, dus besloot ik om mee te springen om een meerderheid te hebben."

"Toen ze niet doorreden, trok ik zelf door en scheurde het uiteindelijk. Toen ik op kop zat, begon de rest te zwalpen en naar elkaar te kijken. Ik had het op het juiste moment door en ben meteen gegaan."

"Jammer dat ik niet kan winnen vandaag, maar Tom Steels riep ook in mijn oortje om voor het klassement te gaan. Morgen is een tijdrit en dan zal ik proberen om mijn voorsprong nog verder uit te diepen. "

"Ik ben heel blij met het gevoel, maar er kunnen nog een paar procentjes bij. We staan hier met een heel sterke ploeg, ik ben ze dankbaar voor hun werk. Overmorgen kunnen we voor Cavendish gaan."

"In de Giro had ik na 10 dagen een serieus verval. Ik heb dat moeten accepteren en de knop omgedraaid. Thuis heb ik alles even laten bezinken en goede trainingen afgewerkt. Ik wil opnieuw naar mijn topniveau werken. Daar is nog veel werk aan, maar moeilijk gaat ook."