Engeland en Frankrijk behielden het vertrouwen in de elftallen die indruk maakten in de achtste finales. Les Bleus deden daarmee het meeste profijt in de openingsfase. Zij tikten het vlotst en klommen ook op voorsprong dankzij een bommetje van Tchouaméni van buiten de rechthoek.

Daarna mochten de Engelsen overnemen, en dat deden ze met verve. Vooral Kane liet zich gelden. Hij botste vanuit een scherpe hoek op Lloris, zag een schot afwijken en had misschien wel een strafschop moeten krijgen voor een onbehouwen overtreding van Upamecano.

Het Engelse vuur doofde uit met de rust in zicht, maar laaide erna weer fel op. Lloris zweefde een volley van Bellingham uit de bovenhoek. Na een heuse belegering moest Frankrijk toch kapituleren. Tchouaméni vloerde Saka en Kane jaste de strafschop haast dóór het net.

Frankrijk begreep plots dat het zelf ook nog wat moest tonen. Rabiot vond Pickford op zijn weg en een voor het overige bleke Mbappé denderde voor één keer langs Walker, al kwam er geen vervolg. Een al even matige Giroud miste een kwartier voor tijd een opgelegde kans, maar maakte dat snel goed door een harde voorzet van Griezmann in doel te verlengen.

De nieuwe voorsprong was nog geen reden om te ontspannen, want Hernandez liep dwaas in de rug van invaller Mount en stond een nieuwe strafschop toe. De zenuwen gierden ditmaal door de keel van Kane. Oog in oog met Lloris, zijn ploegmaat bij de Spurs, mikte hij hoog over.

Een uitgekookt en opgelucht Frankrijk speelde de wedstrijd daarna op métier uit. De Engelsen vliegen naar huis na een frustrerende avond, terwijl de Fransen zich mogen opmaken voor een halve finale tegen voormalige kolonie Marokko.