De Gouden Schoen, dit jaar aan zijn 70e editie toe, blijft de meest prestigieuze voetbalprijs in ons land. Maar hoe groot is de uitstraling van die trofee nu precies? En helpt het voetballers om een mooie transfer te versieren? Sporza Daily onderzoekt hoe hard de Gouden Schoen in de praktijk blinkt.
"Waardering van de journalisten is mooi"
In 2002 kreeg Wesley Sonck de Gouden Schoen uit handen van niemand minder dan Pelé. Hoe schat de immer nuchtere ex-spits het belang van de trofee in?
"Het is toch een heel mooie prijs, waarbij je waardering krijgt van de journalisten. Dat is wel heel leuk. Maar pas als je ouder wordt, besef je pas echt wat je eigenlijk gedaan hebt", vertelt Sonck.
Dat het belang van die Gouden Schoen pas op latere leeftijd doorsijpelde bij Sonck bewijst deze anekdote: "Hij heeft bij mij 15 jaar weggestoken in een kast gestaan. Pas later heb ik beseft dat ik daar wel trots op mocht zijn."
Het is pas wanneer je ouder wordt, dat je beseft wat je gedaan hebt en dat je daar trots op mag zijn.
Bij de vrouwen heeft Red Flame Tessa Wullaert al 3 exemplaren óp de kast staan, niet verstopt dus. "Het is toch een van de mooiste individuele prijzen in België, die bij de vrouwen ook nog niet zo lang bestaat. We zijn wel heel blij met die erkenning", klinkt het trots.
"Het is ook een mooie trofee. Wanneer er vrienden langskomen, bekijken ze hem altijd wel eens of dan willen ze hem eens vastnemen."
"Ik besef het misschien niet echt, maar drie Gouden Schoenen is al heel veel. Vier zou nog mooier zijn", knipoogt de aanvalster.
Het is toch een van de mooiste individuele prijzen in België.
Mbark Boussoufa kreeg de meest prestigieuze voetbaltrofee in 2006 en 2010, al hecht hij zelf meer waarde aan de trofee van Profvoetballer van het Jaar, die hij 3x won.
"De Gouden Schoen betekent heel veel voor een voetballer. Het is qua prestige een van de belangrijkste individuele prijzen die je kunt winnen in België. Mijn 2 Schoenen staan in mijn huis in Amsterdam", klinkt het.
"Maar er komt ook altijd wat politiek bij de Gouden Schoen kijken. Waarom stemmen journalisten zoals ze stemmen? Misschien wel omdat deze of gene beter overkomt op de foto. Er was vroeger altijd veel gedoe."
"Bij de Profvoetballer zijn het gewoon je collega's die stemmen. Die hebben zelf op het veld gestaan. Daarom schat ik die misschien nog iets hoger in. Maar ik ben met beide trofeeën hartstikke blij", benadrukt hij.
Bij de Profvoetballer zijn het je collega's die stemmen. Die hebben zelf op het veld gestaan. Daarom schat ik die misschien nog iets hoger in.
De Gouden Schoen als verkoopsargument? "Kan het me niet voorstellen"
De spelers zelf zijn dus blij met de erkenning, ook al dringt die - zoals bij Sonck - pas jaren later echt door. Maar wat betekent zo'n trofee voor de marktwaarde van een voetballer? Opent de Gouden Schoen deuren op de transfermarkt?
"Bij mij heeft dat 0,0 impact gehad", zegt Sonck resoluut, ook al verhuisde hij het jaar nadien van Genk naar Ajax. "Denk je dat daar één keer gesproken is over het feit dat ik de Gouden Schoen gewonnen had? Neen. Dat is de realiteit."
"Mensen denken dat de deuren opengaan wanneer je de Gouden Schoen wint, maar ik heb nooit het gevoel gehad dat dat een impact heeft gehad voor mijn carrière. In België word je wel anders bekeken, maar zeker niet in het buitenland."
Denk je dat er bij Ajax één keer gesproken is over het feit dat ik de Gouden Schoen gewonnen had?
Onze voetbalcommentator Peter Vandenbempt beaamt: "Het is toch vooral een trofee die prestige oplevert, een soort bewijs van het respect dat je geniet in de voetbalgemeenschap. Ik denk dat dat vele malen belangrijker is dan eventueel financieel gewin of een hogere marktwaarde."
"Misschien had de Gouden Schoen voor een voetballer 15 of 20 jaar geleden een grotere waarde, omdat clubs veel minder ver stonden in scouting. Nu kan een Gouden Schoen misschien wel een verkoopsargument zijn van een gewiekste makelaar, maar ik kan me niet voorstellen dat een club om die reden wat extra miljoenen zal neertellen."
Toch maakt Vandenbempt nog een kanttekening. "Wanneer je in het buitenland in een kleedkamer toekomt, dan staat het wel wanneer je daar gepresenteerd wordt als de beste speler van de competitie waar je vandaan komt. Ik kan me wel voorstellen dat je dan iets meer respect afdwingt bij iedereen."
