Lampaert beukt naar zege in uitgewaaide Driedaagse Brugge-De Panne

Toen u de deur vanmorgen opende, was uw nog maar net verzorgde haardos ongetwijfeld helemaal in de war. Er waaide een felle wind vandaag, zo ook tijdens de AG Driedaagse Brugge-De Panne.

Na amper 10 kilometer splitste het peloton zich al in drie stukken. Waaiers! Naesen, Vanmarcke en Kwiatkowski kwamen ten val en zouden opgeven. Vooraan vormde zich een kopgroep met de andere grote namen, met onder anderen Ronde van Vlaanderen-winnaar Mathieu van der Poel.

Een twintigtal renners hielden uiteindelijk stand vooraan, maar voelden de hele wedstrijd de hete adem van de achtervolgende groep in de nek. Onder leiding van Jumbo-Visma en Trek-Segafredo, die zich lieten verrassen, bleef het tijdsverschil rond de 50" schommelen. Even leek een samensmelting een feit, maar dichter dan 20" kwamen ze niet.

Vooraan had Alpecin-Fenix maar liefst vijf mannetjes mee, daaronder ook spurtbom Merlier. Deceuninck-Quick Step was ook met vijf: Lampaert en Asgreen als grote namen.

Alpecin-Fenix nam de touwtjes in handen. Van der Poel deed heel wat kopwerk, alles op Merlier, leek het. Intussen werd de kopgroep steeds kleiner en kleiner. De felle wind en enkele prikjes van onder anderen Rickaert waren de boosdoener.

En die boosdoener kan je wel heel letterlijk nemen, want plots smakte Van der Poel in de gracht na een felle windstoot. Chaos in de kopgroep, zeven renners bleven over. Daarbij vier mannetjes van Deceuninck-Quick Step.

Maar met Merlier, Degenkolb en Trentin als blok aan het been, moesten Lampaert en co af van de drie snelle mannen. Aanvallen was de boodschap, met succes. Lampaert en Declercq wisselden elkaar af, de tweede poging van Lampaert was de goede.

Trentin liet een gaatje en keek achterom. De vogel was gaan vliegen. Na een pechjaar eindigt het seizoen van Lampaert dan toch met een mooie zege. Declercq beukte nog naar een tweede stek, Merlier vervolledigde het Belgische podium.

Na een pechseizoen graaide Lampaert dan toch nog zijn overwinning mee, al was het op het ultieme einde. "Dat is toch een opluchting", zegt Lampaert. "Een WorldTour-koers, een heel mooie dan nog. Ik denk dat het heel mooi was om te zien."

"Het was elke seconde opletten, want je kon zomaar op de kant vliegen. Maar we hebben een fantastische inspanning met de ploeg geleverd. Met 4 man in de finale namen we de koers in handen, dan is het een plezier om zo te koersen."

"Bert (Van Lerberghe) vroeg me of hij de sprint voor mij moest aantrekken. Ik zei hem dat hij zijn eigen sprint mocht rijden en dat ik zelf nog iets zou proberen. Dan was het wat pokeren op het einde, eerst lieten ze me niet gaan, maar op de grote baan kreeg ik een gaatje."

"Na een minuut had ik wel wat spijt, want ik voelde de benen ontploffen en de wind was echt verschrikkelijk. Maar eens ik wist dat ik 18 seconden had, wist ik dat ze echt moesten stampen om me terug te halen."

"De tweede plek doet heel veel deugd, maar nog meer dat we de koers winnen. Zeker als dat met een van je beste maten gebeurt, met Yves (Lampaert). Tijdens de wedstrijd zei ik hem nog dat hij zich moest sparen, want hij speelde met de pedalen."

"Toen hij alleen ging, wist ik dat hij de ideale man was. Hij was de sterkste vandaag. Het is een superdag om het seizoen af te sluiten."

"Ik had graag gewonnen, maar de laatste ronde vielen ze bij de ploeg en ik wist niet waar ze zaten. Alleen tegen vier blauwe mannen, dan wist ik dat het lastig zou worden."

"Dat Mathieu was gevallen, wist ik tijdens de koers nog niet. Ik verneem het nu pas. Al zou het wel raar zijn geweest als ze hem er hadden afgereden."