Nog een trofee erbij voor Manchester City: Sevilla kraakt in Europese Supercup pas na penalty's

Een Supercup is per definitie een kleintje tegen een grootje, maar het kleintje van vandaag heeft in juni nog Mourinho van een beker gehouden, dan kan alles, toch?

Sevilla toonde zich van de juiste ingesteldheid alleszins, en liet
zich in het Stadio Karaiskaki allesbehalve doen. Uiteraard was City de grote balbezitslokop, maar meer dan één grote kans in de eerste helft zat er niet in. Bono reageerde goed op de kopbal van Aké.

Op z’n Guardiola’s rondtikken was er wel, maar de Spanjaarden wilden met de bal vooruit, en zo kwam na 25 minuten Acuna op zijn linkerkant aan de bal. Een perfecte zwieper naar het hoofd van Youssef En-Nesyri, die net zo goed niemand in de buurt had kunnen hebben. 0-1, op een half diefje.

City probeerde harder, en harder. Sevilla kwam er niet meer uit, maar City kwam er ook amper in. Het brandde soms wel in de zestien, maar Bono moest niet ingrijpen.

Na rust was Sevilla nog sterker, en brak het keer op keer het balbezit van City. Zelfs de laatste pass was bij momenten perfect, maar daar ontbrak het diezelfde En-Nesyri aan koelbloedigheid. Ederson stond pal.

Meer van hetzelfde spel voor de rest, tot Rodri op het uur met een geweldige zwieper aan de tweede paal Cole Palmer vond. Zijn kopbal was mooi voorbij de grabbelende Bono gemikt, en Sevilla kon het spel weer volledig herdoen.

De gelijkmaker gaf City vleugels, dat nu wel intenser begon te spelen. Palmer kreeg zelfvertrouwen door zijn doelpunt, kapte en trapte. Bono bokste, dook, bibberde en ving in de schiettent op zijn naam. Vooraan stapelden zijn ploegmaats de kansen op, maar aan geen van beide kanten trilden de netten.

Rodri probeerde het nog wel met een knal, maar deze keer geen glorie. De granieten rug van ploegmaat Haaland stond in de weg. Ook Aké kreeg nog een kopkans, over via de vingertoppen van Bono.

Meteen naar de penalty's, want sinds deze editie doet UEFA niet meer mee aan verlengingen. Het is morgen een werkdag, ten slotte.

Na de toss en de uitleg aan de keepers volgde een reeks geweldig gezette penalty's. Hupjes, strepen, zijnetten van Ocampos, Haaland en consoorten.

Met ongebroken reeks, vier op vier, naar de laatste twee.

Kraken had uiteindelijk voor Kyle Walker kunnen zijn, maar zijn penalty glipte nog net onder de hand van Bono door. Na hem kwam Gudelj, die eerder in de match zijn stress al getoond had, en ook zijn penalty niet gecontroleerd genoeg trapte. Te hoog, te hard, noem het wat je wilt, de bal ging er via de lat niet in.

Een eerste Supercup voor City, dat de stadsgenoten een neus zet. Als we hen kennen, zal het de laatste wel niet zijn.