Blaak soleert naar zege in Ronde voor vrouwen, Kopecky haalt podium

Na de dominante prestatie van landgenotes Jolien D'hoore en Lotte Kopecky vorig weekend in Gent-Wevelgem, droomde wielerminnend Vlaanderen al van een nieuwe Belgische winnares in Vlaanderens Mooiste. Grace Verbeke was tien jaar geleden de laatste (en enige) Belgische die dat klaarspeelde.

D'hoore kon met vertrouwen starten in Oudenaarde, want zij had met Boels-Dolmans een indrukwekkend blok in steun. Met ook nog wereldkampioene Van der Breggen en outsiders Chantal van den Broek-Blaak en Amy Pieters had de Nederlandse formatie nog troeven in de hand.

Het verplicht nummertje van de vroege ontsnapping werd ingevuld door 5 rensters, die het bijna 100 kilometer zouden uitzingen. Op de flanken van de Taaienberg werd de hergroepering een feit, de finale kon beginnen.

Ondertussen trok Van der Breggen de meeste aandacht naar zicht toe. De wereldkampioene sleurde gretig aan kop van het peloton en loodste het pak door de heuvelzone. Haar ploeggenotes bij Boels-Dolmans gleden geruisloos mee en wreven zich in de handen.

Vlak na de Hotond, op zo'n 25km van de meet, was het Van den Broek-Blaak die als eerste de handschoen opnam. Maar niet veel later zagen we plots Annemiek Van Vleuten er alleen vanonder muizen. De Europese kampioene ondervond nog steeds last van haar polsbreuk, maar was zoals zo vaak toch op de afspraak.

Alleen wereldkampioene Van der Breggen bleek in staat haar wagonnetje aan te haken, maar zij weigerde mee te werken met haar landgenote. Het leverde een opmerkelijke surplas op, die niet veel later vooraan de hergroepering inleidde.

Een ruime favorietengroep kon zo de Oude Kwaremont aansnijden, maar Jolien D'hoore moest pijnlijk lossen nog voor de helling goed en wel begonnen was. Ploeggenote Van den Broek-Blaak voelde zich wel in haar sas en knalde boven op de Kwaremont weg. De rest moest passen.

In de achtervolging speelde Boels-Dolmans het spel perfect. Waakhonden Van der Breggen en Pieters neutraliseerden elke tegenprik, Van Vleuten & co stonden met de rug tegen de muur. Toen ook de Paterberg een maat voor niets bleek, was de buit binnen voor Van den Broek-Blaak, die al snel een minuut voorsprong verzamelde.

Van den Broek-Blaak wint zo na twee derde plaatsen haar eerste Ronde van Vlaanderen. Pieters maakte de Boels-Dolmans-dominantie compleet en sprintte naar de tweede plek, Kopecky mocht als derde mee het podium op.

"Het was vandaag alles of niets", reageerde een uithijgende Blaak na de aankomst. "Ik probeerde het boven op de Hotond al en toen Van Vleuten daar wegsprong zat ik eigenlijk kapot. Maar iedereen zat kapot."

Boven op de Oude Kwaremont forseerde Blaak de beslissing. "Het was niet persé de bedoeling om het nog eens te proberen op de Kwaremont, maar ik keek om me heen en dacht "Dit is het moment"."

"We zaten nog met zijn vieren van onze ploeg daar, dus dan konden we het spel spelen. Boven op de Paterberg wist ik dat het mogelijk was. Ik wist dat Pieters en Van der Breggen nog achter me zaten, dus dat gaf veel vertrouwen. Ik ben heel blij dat ik hier kan winnen."

“Op zich ben ik wel blij met mijn podiumplaats", reageerde Kopecky op haar derde plaats. "De Ronde van Vlaanderen is toch nog altijd iets speciaals. Stiekem had ik wel gehoopt om te kunnen winnen, maar Boels-Dolmans was vandaag te sterk.”

"Ik heb enorm afgezien. Op de Hotond was het echt doodgaan, maar ik ben tevreden dat ik toch nog bij de kopgroep kon aansluiten. Ik denk dat ik er het maximum uitgehaald heb. Uiteindelijk kan ik alleen maar tevreden zijn met mijn 3e plaats. Als de puzzelstukjes in elkaar vallen, hoop ik hier in de toekomst wel eens te winnen.”

Zit het seizoen er nu op voor Lotte Kopecky? “Ik rijd dinsdag nog de Driedaagse De Panne. Daarna is het afwachten of het EK baanwielrennen midden november doorgaat. Zoniet gaat de riem er na dinsdag even af.”