Gebrek aan efficiëntie breekt Genk erg zuur op tegen Beerschot

Het duel tussen Genk en Beerschot was er een tussen twee teams die niet bepaald in de vorm van hun leven zaten. Na een indrukwekkende seizoensstart zakten de bezoekers weg naar plek 10. Genk zat dan weer lang in het spoor van Club, maar moest vooral achterom kijken na een 5 op 24.

Redenen genoeg bij Genk om een groepsgesprek te houden en dat leek zijn vruchten af te werpen. In het openingskwartier was de thuisploeg heer en meester. Kopballen van Munoz en Onuachu misten het doel, ook de opgerukte Arteaga kon zijn schot niet kadreren en de onfortuinlijke Ito trof de buitenkant van de paal.

Dat indrukwekkende offensief had Beerschot wakker geschud en de bezoekers eisten de volgende 15 minuten op. Dat leverde geen karrenvracht aan kansen op, maar Vandevoordt moest wel attent zijn op een vluchtschot van Suzuki en enkele gevaarlijke hoekschoppen van specialist Holzhauser.

Om alles mooi in evenwicht te houden, werd er in het derde kwartier mooi op en neer gevoetbald. Zo negeerde Bongonda aan de ene kant van het veld dat Ito in een betere schietpositie stond en zag Holzhauser aan de overkant hoe zijn afstandsschot tegen de lat uit elkaar spatte. Veel animo en kansen, maar toch gingen we rusten met een brilscore. 

De kwartierentheorie zette zich voort in de tweede helft, waarin Genk opnieuw sterk begon. Vanhamel trok aan het langste eind op pogingen van Heynen, Lucumi en Bongonda. Vlak voor het uur kreeg McKenzie de grootste kans wanneer Beerschot een hoekschop niet kreeg weggewerkt, maar de jonge Amerikaan twijfelde te lang en dan is een kans snel weer weg.

En dan is er nog een theorie die iets zegt over deksels en neuzen, en daar werd Genk pijnlijk mee geconfronteerd. Na geklungel van Lucumi kreeg Genk de bal maar halfslachtig weggewerkt. Van den Bergh pikte op en schilderde de bal fabelachtig in de verste winkelhaak. Ook zijn viering – een imitatie van een kruipende worm – was van een andere planeet.

Genk pikte de handschoen meteen op en lanceerde aanval na aanval. Onuachu kwam het dichtst bij de gelijkmaker, maar zag zijn kopbal stranden op de onderkant van de lat. Aan de overkant had Beerschot meer meeval wanneer Muñoz het zoveelste slachtoffer werd van de strenge handspelregel. De bal ging op de stip en met een lightversie van de panenka zorgde Holzhauser voor de 0-2.

De Genkse nederlaag kwam zo hard aan dat de fabelachtige aansluitingstreffer van Hrosovsky - een staalharde volley in het dak van het doel – niet de ontlading kreeg die het verdiende. Door deze 1-2-nederlaag pakken de donkere wolken zich steeds meer samen boven de Luminus Arena.

Will Still, de bezoekende trainer, was achteraf een tevreden man en had een cadeautje voor zijn team in petto: “Omdat we zo moe zijn en zo’n collectieve prestatie hebben neergezet, heb ik de jongens twee dagen vrijaf gegeven. Dit was ook de reactie die ik wilde zien na twee of drie teleurstellende resultaten. Dat collectieve heeft me vandaag ook het meest bekoord. We hadden vooraf gezegd dat we bij winst weer naar boven konden kijken, maar we moeten met ons beide voeten op de grond blijven.”

Over het heerlijke doelpunt van Jan van den Bergh zei de Beerschot-coach nog schertsend dat het een voorzet was, maar wat vond de auteur van de wondergoal zelf? “In de opwarming probeer ik de bal altijd over de doelman in de verste hoek te trappen. Nu lag de bal goed en trapte ik, met een mooi doelpunt als gevolg.”