Australian Open
Mirakel in Melbourne: Federer overleeft 7 matchballen tegen Tennys Sandgren
Roger Federer is door het oog van de naald gekropen in de kwartfinale van de Australian Open: de 6-voudige winnaar in Melbourne werd met zijn rug tegen de muur gezet door de Amerikaan Tennys Sandgren (ATP-100). In de 4e set werkte Federer 7 matchballen weg en won zo alsnog zijn 15e kwartfinale op de Australian Open. Een record, en dat op zijn 38e.
"Ik geloof in mirakels", was de eerste reactie van Federer na de zenuwslopende wedstrijd, die niemand had zien aankomen. Federer is de nummer 3 van de wereld en 20-voudig grandslamwinnaar, Sandgren, 10 jaar jonger, is nou niet welbepaald een veelbeschreven grandslamblad. Al speelde hij in 2018 al eens de kwartfinale in Melbourne en haalde hij vorig jaar de 4e ronde op Wimbledon.
Maar Federer was gewaarschuwd: hij gaf vooraf mee dat hij beducht was voor Tennys: "Die heel goed speelt en zeker verdient hoger te staan." En dat bewees de nummer 100. Sandgren moest wel de eerste set aan Federer laten, maar hij had meer winners geslagen.
Sandgren speelde onbevangen op een heel hoog niveau, sloeg aces en winners vanaf de baseline, en brak vroeg in de 2e set. Zijn volgende breakpunten waren setpunten en die benutte de Amerikaan. Set 3 was een kopie van set 2: een break in het 2e en 8e spel. Tijdens het derde bedrijf liet Federer zich wel even in de catacomben verzorgen voor een opspelende lies.
Vogel ontsnapt nog aan kat
Sandgren voelde dat dit zijn moment was. Hij sloeg de licht gehavende Zwitser, die zich zelf niet comfortabel voelde bij de opslag, 10 aces om de oren en dwong met uiterst fraai tennis 7 matchballen af. 3 bij 5-4 op de opslag van Federer en nog eens 4 in de tiebreak, waarin de Amerikaan 6-3 voorstond.
Maar toch ontsnapte Federer nog door een klein gaatje. Zijn arm trilde niet en hij bleef ijzig kalm. De Zwitser wuifde veelbetekenend met zijn vingertje na zijn gewonnen tiebreak (10/8). De mentale overhand lag nu weer bij hem.
Federer speelde plots weer als vanouds, van enige fysieke hinder was niets te merken en hij legde de ballen waar hij wou. Sandgren was een toeschouwer geworden van zijn eigen ondergang. Hij voelde dat de match hem uit de handen glipte, in het 6e spel brak Federer. En na te veel fouten van Sandgren kwam er snel de eerste matchbal, meteen de goeie. "Ik weet niet hoe ik vandaag gewonnen heb", reageerde Federer. "Tennys was de betere speler. Maar ik bleef volhouden en erin geloven."
Het was de 2e keer in deze editie dat Federer met de uitschakeling flirtte. In de derde ronde tegen de lokale tennisheld John Millman maakte hij in de tiebreak van set 5 een 4-8-achterstand goed.
Met zijn 38 jaar en 178 dagen is Roger Federer de oudste man in de halve finales in Melbourne sinds de Australiër Ken Rosewall (42 jaar en 68 dagen) in 1977. Hij speelt voor een ticket voor de finale tegen Novak Djokovic. De nummer 2 van de wereld zette Milos Raonic opzij in 3 sets.
Federer: "Ik heb ongelooflijk veel geluk gehad"
Federer stond interviewer Jim Courier meteen na de match met een grote glimlach te woord. "Soms heb je wat geluk nodig en ik denk dat ik vandaag ongelooflijk veel geluk heb gehad. Als je 7 matchballen tegen krijgt, dan heb je de controle niet, ook al kan het soms zo lijken. Ik verdien deze overwinning niet, maar ik sta hier en ben uiteraard heel, heel gelukkig."
Wat was er aan de hand met zijn been? "Ik voelde iets in mijn lies, mijn been werd wat stijf. Ik vraag niet graag de kinesist, want dat is toch een teken van zwakte, dat wil je niet tonen. Het beste is dat je weggaat en ze niet weten wat je hebt. Maar ik dacht nu toch: "Foert, ik laat me behandelen. Dan weten de mensen maar dat ik niet 100 procent ben."
"Op zo'n moment moet je inschatten of doorspelen de blessure alleen maar erger maakt, zodat je weken of maanden out zou zijn. Maar wat ik voelde was niet van die aard. Het was niet erg genoeg om op te geven." Ik dacht: "Laat hij (Tennys, red) me maar afmaken in stijl."
"Na een tijdje begon ik me weer beter te voelen. Alle druk viel weg en ik probeerde gewoon mijn spel te spelen." Wat nu voor de halve finale? "Het wordt er niet eenvoudiger op. Maar ik heb nu veel tijd om te rusten. En met al die "lucky escapes" weet je maar nooit. Ik ga zonder verwachtingen de baan op. Ik had eigenlijk al aan het skiën moeten zijn in Zwitserland, maar ik ben hier nog steeds. Laten we er dus maar het beste van maken."
"Je mag een goeie speler nooit zoveel kansen geven als ik gaf"
Sandgren was korter van stof en zocht naar waar het fout liep: "Je kunt een goeie speler - laat staan misschien de beste aller tijden - niet zoveel kansen geven om terug in de match te komen. Op een gegeven moment vinden ze hun spel en beginnen ze goed te spelen. Dat is er volgens mij gebeurd."
"Het leek wel alsof zijn topniveau plots weer daar was, toen hij met zijn rug tegen de muur stond. Misschien krijg ik nog wel eens zo'n kans", troostte de Amerikaan zich met de blik naar de grond gericht.