VDB. Ik ben God niet: "Hij wou al fietsen voor hij kon lopen"

De jonge Frank Vandenbroucke kan niet stilzitten.  Zijn ouders laten hem van alle sporten proeven, maar ploegsport blijkt niks voor hem. "Als ze verloren, lag dat aan de anderen. Dat waren sukkels", zegt zijn moeder.

Zijn vader, Jean-Jacques, laat hem dan maar atletiek doen zodat hij zich op individueel vlak kan bewijzen. In 1986 wordt hij Belgisch kampioen veldlopen in Oostende.

Het BK bij de nieuwelingen in Halanzy is de eerste grote afspraak voor de zestienjarige Frank Vandenbroucke. Hij wil niks aan  aan het toeval over laten en bereidt zich  maniakaal voor. Hij  vraagt zelfs aan zijn vader, die nog in de Tour zit, om speciale wielen voor hem mee te brengen.  "O papa, ik wil die wielen voor het kampioenschap op zondag."

Frank Vandenbroucke excelleert in de jeugdcategorieën en dat is ook de profploegen niet ontgaan.  Allemaal willen ze de superbelofte in hun ploeg.

Zelf wil de jonge VDB naar de ploeg van Peter Post die grof geld over heeft voor het goudhaantje.  Zijn vader vertelt: "En toen noemde Walter Planckaert een prijs. En ik zei: Wat zeg je daar? Tien keer zoveel dan een normaal loon."

Maar omdat zijn vader Jean-Jacques en oom Jean-Luc bij Lotto werkten wordt de jonge Frank, zwaar tegen zijn zin, onder druk gezet om bij hen te tekenen.

In de Ronde van de Middellandse Zee rijdt Vandenbroucke een eerste keer tegen de grote kanonnen. In de voorlaatste etappe naar de Mont Faron gooit een lekke band in de laatste kilometer roet in het eten.

Maar op de laatste dag rijdt de 19-jarige VDB op de slotklim alle anderen naar huis en behaalt hij zijn eerste overwinning bij de profs. De mooiste volgens zijn vader: "Als vader en ontdekker van een jonge renner, raakte die overwinning mij het meest."

Jeugdvriend Nico Mattan vertelt over hoe hij alles, maar dan ook alles, deed om zijn charismatische vriend in de watten te leggen.

Herbekijk de volledige aflevering van "VDB. Ik ben God niet." op vrtnu.be