Rit 1: Utrecht-Utrecht

De Nederlanders gaven letterlijk thuis bij de Grand Départ. Jos van Emden, als negende gestart, deed meteen bijna een volle minuut van een goeie renner als Jack Bauer. De ploegmaat van Vanmarcke verraste vriend en vijand. Een pak renners, onder wie Van Avermaet, hield hij makkelijk op een halve minuut en meer.

Tot Rohan Dennis kwam. De Australische BMC-renner was aan het tussenpunt nog een seconde trager, maar had op het eind 15 seconden voorsprong. De ex-werelduurrecordhouder dook als enige onder de 15 minuten.

Zo mocht Dennis een namiddag lang in de hitte in de hot seat zitten. Toen de lokale hoop op de eerste Nederlandse gele trui in 26 jaar vertrok, zat Denis daar ongemakkelijk. Dumoulin reed letterlijk door een geluidsmuur, kwam halfweg door op twee seconden van Van Emden en eentje van Dennis, maar finaal kwam hij acht seconden tekort voor zijn gele droom.

Daarna was het nog wachten op de meervoudige wereldkampioenen tijdrijden Tony Martin en Fabian Cancellara. Maar ook zij beten hun tanden stuk op de tijd van Dennis.

Met zijn indrukwekkende gemiddelde van 55,45 km/u was Dennis de verdiende winnaar. De Australiër van BMC deed zo beter dan het vorige tijdritrecord van 55,27 km/u van Chris Boardman in de proloog in Rijsel in 1994.

Dennis moest enkele uren in de hot seat zitten. Maar dat bleek dus vooraf het plan: "Alles liep perfect", vertelde de Australiër na zijn zege.

"De tactiek was om vroeg te starten, zodat we niet heel de dag moesten wachten. Ik moest een stevige richttijd neerzetten en de rest erop laten jagen. Dat is goed gelukt."

"Als ik ergens mijn doel van maak, geloof ik in mezelf dat ik kan winnen. Dat snelheidsrecord is een bonus, dat had ik niet verwacht."

"Mijn coach sms'te me dat die 55,45 km mijn gemiddelde moet zijn voor een nieuwe uurrecordpoging. Dat vond ik wel een goeie grap. Het is inderdaad snel, maar het was nodig om te winnen."

"Ik ben een beetje in shock. Het begon pas een beetje door te dringen, toen de grote namen boven mijn tijd binnenkwamen. Toen kwamen er wel wat emoties bij te pas. Het geel dragen in de Tour is een droom die uitkomt."

"Het is ook een grote eer om toe te treden tot het groepje Australiërs dat ooit de gele trui heeft gedragen, mijn ex-teammaat Cadel Evans is er een van."

Dennis zal zijn trui morgen verdedigen. Richting Zeeland zijn waaiers een mogelijkheid: "Dat ben ik wel wat gewoon. Ik reed de Ronde van België en was in 2011 bij de opleidingsploeg van Rabobank. Het draait allemaal om positionering. En soms moet je energie gebruiken, om energie te sparen."