Veldrijder Tim Merlier is de nieuwe Belgische kampioen op de weg

Het BK viel uiteen in twee stukken: een onwaarschijnlijk attractieve openingsfase door de Zwalmstreek, met enkele kasseistroken die voor veel zenuwachtigheid en ravage en een heel klein beetje afscheiding zorgde.

De brokken tussen de pelotons werden uiteindelijk nog voor de lokale rondes rond Gent gelijmd. Remco Evenepoel was iets daarvoor al ontsnapt met Dries De Bondt en het Lotto-duo Wallays-Dewulf.

Het gebrek aan hindernissen in de lokale rondes betekende ook een gebrek aan spanning in het 2e deel van de koers. Het was vooral de nog altijd maar 19-jarige Evenepoel, de bronzen medaille van de tijdrit, die voor spektakel zorgde met zijn onophoudelijke demarrages, soms tot ergernis van zijn medevluchters.

Evenepoel, met De Bondt en Wallays (Dewulf moest passen) op de bagagedrager, werd pas in de laatste ronde tot de orde geroepen. Een massasprint leek onvermijdelijk, ook omdat favorieten als Naesen, Van Avermaet, Gilbert, Benoot of Lampaert geen ruimte zagen om die dans te ontspringen.

Corendon-Circus maakte een einde aan de bijwijlen chaotische finale door het heft resoluut in handen te nemen. Wout van Aert, die in de Dauphiné een massasprint wist te winnen, moest zelf zijn weg vinden in de voorbereiding op de sprint en vond die op het cruciale moment niet.

Van Aert moest dus van te ver komen, maar zou ook bijzonder goeie papieren gehad moeten hebben om Tim Merlier af te kunnen troeven. Die won uiteindelijk met ruime voorsprong, voor Timothy Dupont en Van Aert.

Vol ongeloof stond Tim Merlier na zijn overwinning de pers te woord. "Ik was in orde vandaag, dat kan ik wel zeggen", zei Merlier.

"In het begin van de plaatselijke ronden zat ik al voorin. Ideaal, want daardoor heb ik geen krachten verloren. Terwijl zag ik enkele favorieten met pech en dacht; oei, misschien moet ik er toch in gaan geloven?"

"Maar alles kwam weer samen en ik werd er wat tam van. Ik had het heel warm, maar kreeg door de stress geen dorstlesser meer binnen. Daarom heb ik water gedronken en drie gelletjes genomen."

"De ploeg bracht me in de sprint in een perfecte positie. Ik kwam uit het wiel van Theuns, maar raakte even in paniek. Maar ik ben er toch voor gegaan en heb het gehaald. Dat is echt niet te geloven!"

"Mijn vriend Wout van Aert wordt 3e, dat is ook zeer plezant. Ik had hem de driekleur gegund. Hij is een klasserenner en is me altijd zeer dankbaar geweest voor alles dat ik voor hem gedaan heb. Samen met hem op het podium staan is schitterend."

Zet Tim Merlier vanaf nu alles op de weg? "Ik heb die vraag al een miljoen keer gekregen, maar ik ga hier eerst van genieten en dan zien we wel wat de toekomst brengt."