Zelfs kleine aarzeling houdt Fabio Jakobsen niet tegen in Eurométropole Tour
- 0
- 30
- 60
- 90
- 120
- 150
- 178
De Eurométropole Tour is in het mandje van Fabio Jakobsen gevallen. De Nederlander van Deceuninck-Quick Step was de snelste in de sprint van een uitgedund peloton. Hij twijfelde even tussen een inhaalmanoeuvre langs links of rechts, maar was uiteindelijk ongenaakbaar.
De Eurométropole Tour was de voorbije jaren bijna altijd een onderonsje tussen de sprinters, maar daar zag het deze keer lange tijd niet naar uit.
Dat de 7 vluchters, met de Belgen Kobe Goossens en Julian Mertens, het niet zouden uitzingen, was al snel duidelijk. Hun voorsprong steeg nauwelijks boven de 3 minuten uit.
Het was ex-wereldkampioen Mads Pedersen die iets meer dan 50 kilometer van het einde de lange finale inluidde. Zijn aanval zorgde voor een breuk in het peloton. Een 30-tal renners zette sprinters als Jakobsen, Kristoff, Gaviria en Viviani voor het blok.
Bouhanni en Pedersen hadden de slag niet gemist en zetten hun mannetjes aan het werk. Ook de teams zonder sprinter, zoals Ineos en Lotto-Soudal, hadden er alle baat bij dat de groep voorop bleef. Zo kregen we een lang gevecht, dat pas halverwege het laatste rondje door Doornik werd beslecht in het voordeel van het peloton.
Deceuninck-Quick Step kwam op die manier toch weer in koers en die prooi liet The Wolfpack niet liggen. Van Lerberghe zette Jakobsen perfect af, Jordi Meeus geraakte niet meer uit zijn wiel. Jakobsen volgt op de erelijst Piet Allegaert op.
Voor Fabio Jakobsen is het al de 7e zege van het seizoen, en dat terwijl hij door zijn zware crash in de Ronde van Polen van 2020 pas laat en traag gebracht werd dit jaar. "Eigenlijk is het al mijn 8e zege, als je de puntentrui in de Vuelta meetelt", stipt de Nederlander aan.
"Ik denk dat het een mooie koers was om te volgen op tv. Toen die groep van 30 wegging, hadden we maar 2 mannetjes mee. Dat was geen ideale situatie voor ons, maar we zijn altijd rustig gebleven."
"Uiteindelijk kwam het toch nog samen en heeft de ploeg mij perfect afgezet. Ik moest nog even mijn benen stilhouden om te kiezen tussen links en rechts, maar het pakte goed uit."
Voor Jakobsen is elke zege een prachtig geschenk, zeker dit jaar. "Wie had dit een jaar geleden gedacht? Ik ben dankbaar dat ik weer mag koersen. Ik heb er heel veel plezier in."
| naam | resultaat | ploeg | |
|---|---|---|---|
| 1 |  | 178 km in 4u08'32" | |
| 2 |  | zelfde tijd | |
| 3 |  | ||
| 4 | | ||
| 5 |  | ||
| 6 | | ||
| 7 | | ||
| 8 |  | ||
| 9 |  | ||
| 10 | |
1. Jakobsen
2. Meeus
3. Pedersen
4. Van Poppel
5. Hofstetter
Jakobsen komt perfect op het goeie moment uit het wiel. Meeus had het goeie wiel gekozen, maar hij geraakte niet meer voorbij de Nederlander.
Jakobsen zit perfect in het wiel van Van Lerberghe.
Schachmann trekt de sprint aan voor Meeus. Pedersen zit in het wiel van Theuns.
Deceuninck-Quick Step en Sport Vlaanderen mennen het peloton. Bij die laatste zetten ze alles op de jonge Arne Marit.
Kwiatkowski en Vermeersch proberen nog wat door te zetten, maar onder de rode vod komt alles weer samen.
Vergaerde kijkt om en zit Kwiatkowski en Florian Vermeersch komen, maar ook de rest van het peloton.
Bij Alpecin-Fenix hebben ze geen troefkaart voor de sprint en dus gooit Otto Vergaerde zijn aas nu dan maar op tafel.
Nog eens herhalen wie de snelle mannen zijn in dit peloton (als ze er nog aanhangen): Jakobsen, Kristoff, Gaviria, Viviani, Meeus, Bouhanni, Pedersen, Hofstetter, Van Poppel, Walscheid en Bonifazio.
Op 4 kilometer koeken alle verschillende groepjes stilaan weer aan elkaar. Stevenen we af op een massasprint?
Een groep van een 20-tal renners, met daarbij wat Quick-Steppers en Valgren, staat al de hele tijd op het punt om aan te sluiten, maar het lukt steeds maar niet.
Op 5 kilometer van het einde ligt alles op een zakdoek.
Bouhanni heeft niet kunnen volgen, maar hij kan wel aanpikken bij het groepje van Valgren, dat nog altijd een klein kloofje moet dichten.
Valgren kan met slechts een paar renners in zijn wiel de oversteek maken naar wat nog rest van de eerste groep. Er rijden nu her en der verschillende groepjes.
Lang heeft het intermezzo van The Wolfpack niet geduurd, waardoor het opnieuw stilvalt. De mannen van EF lijken over te nemen, zonder echte sprinter. Wellicht tippen ze op Valgren, de bronzen medaille van het voorbije WK.
Bij Deceuninck-Quick Step hebben ze dan toch beslist om te werken in het grote peloton. Dat zou wel eens de doodsteek kunnen betekenen voor de kopgroep.
Mads Pedersen en Nacer Bouhanni laten hun ploegmaats werken in de kopgroep, want zij weten dat hun kansen stijgen als ze met deze kleinere groep gaan sprinten.
Ook Jordi Meeus is snel, maar hij heeft geen ploegmaats om te laten werken. Ook Danny van Poppel zal bidden dat de groep voorop blijft, net als de niet zo trage Piet Allegaert, de titelverdediger.
De kopgroep snijdt de laatste 15 kilometer van deze Eurométropole Tour aan. Gaan ze het onder elkaar uitmaken of komt er nog volk terug uit de achtergrond?