Hitchcock deelt titel uit: Maaseik zet scheve situatie nog recht

Roeselare wist dat het in de beslissende wedstrijd het patroon van deze finale moest doorbreken: het thuisvoordeel benutten. Het moest dat wel doen zonder Tomas Rousseaux. Die mocht volgens het competitiereglement niet spelen, maar volgens de rechter wel, maar Roeselare nam het zekere voor het onzekere en stelde hem niet op als medical joker. 

In een uitverkochte zaal - met extra publieksbanken rond het veld - maakte Roeselare de beste start. Het was dominant, Maaseik serveerde te zwak en had problemen met de receptie. Over 12-6 ging het naar 25-22. 

Maaseik leek wakker geworden en won de eerste 4 punten van de 2e set. Maar het was maar schijn: onder meer dankzij de jonge Mathijs Desmet en een indrukwekkende Tuerlinckx ging de thuisploeg op en over Maaseik: 25-23.

"De enige kans die Maaseik nog heeft, is om heel moeilijk te serveren", wist Telenet-commentator Marc Willems. En Maaseik leek dat gehoord te hebben. Het verhoogde zijn opslagdruk en ging risicovoller spelen. Dat loonde meteen: 2-7. Roeselare klampte aan, maar kreeg plots 7 punten om de oren. Dat kwamen ze niet meer te boven: 16-25.

Het momentum keerde: Maaseik had nu telkens licht de bovenhand en Roeselare liep stilletjes achter de feiten aan. Roeselare-coach Vanmedegael probeerde het ritme te breken met time-outs, maar zijn spelers vonden geen antwoord op de felheid en agressie van de bezoekers. Tuerlinckx kon niet meer zo beslissend uithalen. Twee aces van Zimmermann trokken de 4e set over de streep: 19-25.

Een 5e set moest voor de 4e keer in deze reeks beslissen en daarin maakte Maaseik het heel stil in Schiervelde. Het liep 5-10 uit. Niemand gaf nog een stuiver om de kansen van de thuisploeg. Maar nu loonde een time-out wel: Roeselare knokte zich terug in de strijd met 9-10.

"De ontknopingen in de halve finales van de Champions League voetbal afgelopen weekend waren verrassend, maar deze finale is dat evenzeer. Wat krijgen we nog allemaal?", zat Marc Willems op het puntje van zijn stoel.

En het werd nog spannender: na een video challenge stond er niet 9-12 op het bord maar 10-11. En een video challenge op een bal van Maan verder was het zelfs 11-11, de kloof helemaal gedicht. Maan sloeg evenwel alle frustraties van zich af met 2 punten op een rij: 11-13. Maan zorgde ook voor 12-14. De tweede matchbal, na een blok buiten op Grozdanov, was de goeie. De bezoekers waren door het dolle heen, coach Banks viel huilend op het terrein.

• Joel Banks (coach Maaseik): "Ik heb tranen in mijn ogen. Het is de eerste keer in mijn leven dat dat gebeurt voor volleybal. De emoties zijn ongelooflijk. Ik snap het niet. Ik had het liefst niet zo spannend gemaakt. Maar chapeau voor mijn spelers. Wat een karakter hebben ze getoond. Al de wedstrijden waren felbevochten - uit en thuis. We bleven pushen voor wat we waard zijn. We zijn deze titel echt waard. Al kon Roeselare ook de titel pakken. Chapeau voor Steven Vanmedegael in zijn eerste jaar. Hij heeft voor een hoog niveau gezorgd. Petje af.
• Jelte Maan (Maaseik): (over zijn tranen in de ogen) "Ik ben niet iemand die huilt na een wedstrijd, maar de spanning was enorm. Het is een absurde serie geweest, waarin we het thuis hadden kunnen of moeten afmaken. Hier staan we kansloos 2-0 achter en komen we toch nog terug. Dan is er wel wat ontlading.Vanaf de 3e set namen we wat meer risico in de opslag. We begonnen ook echt heel zwak.Wij domineerden wel in set 3 en 4. Toen we de 10-5 in de 5e set weggaven, dacht ik: "Dat gaat niet nog een keer gebeuren.""
• Hendrick Tuerlinck (Roeselare): "Dit komt heel zwaar aan. Ik heb het lastig om uit mijn woorden te komen. Het zijn zulke mooie finales geweest, het was propaganda voor het volleybal. Het is jammer dat er een verliezer is. Ik wens Maaseik een dikke proficiat, zij verdienden het zeker ook. Het was alleen jammer dat er zoveel heisa naast het veld was (alludeert hij op de affaire-Rousseaux, red). Ik heb er geen uitleg voor waarom de thuisploeg telkens verloor. Waar het vandaag aan lag? We komen 2-0 voor en hadden daarna misschien toch energie te kort. Ik spreek voor mezelf: ik was echt op. Ik voelde in het team ook dat het op het tandvlees was. Het is een slopend en lang seizoen geweest. Maar dat is geen uitvlucht, Maaseik had een even zwaar seizoen. (over ploegmaats Stijn Dejonckheere en Ruben Van Hirtum, die allebei stoppen met volleyballen zonder hoogtepunt) Dat vind ik misschien nog het ergste. Het uitvallen van Van Hirtum was voor mij al een extreme tegenvaller. We zijn nu geen kampioen. Voor mij persoonlijk is dat niet zo erg, maar die 2 jongens verdienen het keihard om zo af te sluiten. Gelukkig is er nu een lange zomer om dit te verwerken."