Het WK-dagboek van Maarten Vangramberen: "Dé vraag voor morgen: "Wat was dat met die hond?""

Na een lange trip maakten we vandaag kennis met de stad Fayetteville. En deze stad ademt echt wel fietsen uit, misschien meer dan we verwacht hadden. We hebben heel veel mountainbikers gezien, veel fietswinkels ook. En er waren ook veel trails en bijvoorbeeld fietspunten met gereedschap langs de weg.

Het is dus niet toevallig dat het WK net hier is, maar dat is ook een geldkwestie. Vandaag hebben we ook de Walton's gezien,  de allereerste supermarkt die uiteindelijk uitgegroeid is tot Walmart. En dat is dus opgericht door de grootvader van de twee grootste sponsors van dit WK.

Die mannen zijn fietsfreaks. Die willen hier het mekka van de mountainbike en gravelbike maken. Elke week wordt hier 4 kilometer aan paden aangelegd. Dat is gigantisch veel. Het nodigt echt wel uit om te gaan fietsen.

Het WK-parcours dan. Dat ligt er hard bij, heel hard. Het vriest 's nachts heel hard en op sommige plaatsen lijkt het parcours zelfs een beetje op een golfresort.

Er hing ook echt al wel een beetje een festivalsfeer. Ze verwachten 10.000 toeschouwers per dag, dus het heeft wel potentieel. Dat geloof ik wel.

Morgen staan de persconferenties met de Belgen op het programma, daarnet zijn we gaan filmen aan het hotel van de delegatie. Thibau Nys en Eli Iserbyt reden op kop na een training en ze waren voortdurend bezig over een hond.

Blijkbaar een heel enge Amerikaanse hond. Ze wisten niet of die nu zou bijten of niet. Morgen ga ik ze het dus vragen: wat was dat nu met die hond?