Nina Derwael amuseert zich in gymzaal en zet "knagend gevoel" na Parijs om: "Ideale brandstof voor LA 2028"

Met het Gymgala van komend weekend in Antwerpen kan Nina Derwael nog eens voor eigen volk haar beste beentje voorzetten. Het is de laatste afspraak van Derwael na een bewogen olympisch jaar.

Parijs werd voor de leading lady van de Belgische gymnastiek een race tegen de klok, maar van decompressie lijkt geen sprake. "Of ik al opnieuw in mijn turnmodus zit? Het is op het gemakje, hoor, maar ik zit elke dag in de zaal, ja", lacht Derwael.

Al houdt ze het voorlopig beperkt tot 1 turntraining per dag. "Het is wat spelen, dingen uitproberen, oude zaken oppikken en nieuwe zaken testen voor de nieuwe code."

Nood aan een lange break na Parijs was er dus blijkbaar niet. "Na de Spelen totaal niet", bevestigt Derwael. "Ik wilde niets liever dan weer in de zaal staan."

"Tijdens mijn voorbereiding was ik beperkt geweest in tijd en vrijheid. Elk moment moest ik bezig zijn met mijn oefening. Sommige elementen had ik daardoor al lang niet meer gedaan. Nu kan ik ermee spelen en kan ik me amuseren."

2024 is een bewogen jaar geweest, beseft Derwael. "Al zal dat wellicht pas binnensijpelen na mijn vakantie begin 2025. Ik probeer hard te leven in het hier en nu. Ik wil genieten van elk moment en dat ben ik aan het doen."

Derwael werd in de Franse hoofdstad 4e aan de brug met ongelijke leggers. Het is een prestatie waar ze na haar hobbelige parcours trots op mag zijn, maar tegelijk baalde ze als competitiebeest.

"Dat gevoel is nog niet weg. Het zal blijven knagen. Maar het was wel de juiste brandstof om nu vol voor Los Angeles 2028 te gaan."

"Ik wist dat ik sowieso naar LA zou gaan. Dat had ik al beslist tijdens mijn revalidatie, Parijs zou een tussenstop zijn. Maar in dat opzicht is die 4e plaats als extra brandstof misschien welkom voor LA."

"Neen, na Parijs heb ik niet meer getwijfeld. De afgelopen 3 jaar zijn voorbijgevlogen. Oké, nu zijn het er weer 4 tot de volgende Spelen, maar ik heb het plezier teruggevonden."

"Ook in de manier waarop ik nu betrokken word in het proces en met de mensen met wie ik werk. Ik voel dat ik het mezelf op deze manier nog 4 jaar graag zie doen."

We mogen dus stellen dat Nina Derwael, 24 intussen, nog niet klaar is met haar brug. "Ik voel dat er nog meer binnen mijn mogelijkheden ligt dan ik de afgelopen jaren heb kunnen laten zien."

"Er is wel zo'n gevoel van unfinished business, ja. Daarom ben ik blij dat ik er nog eens 4 jaar voor kan gaan."

"Het is utopisch dat ik weer de 4 jaar zoals tussen Rio en Tokio kan meemaken. Die kans is heel klein, maar ik wil wel op dat elan doorgaan: gezond blijven en de kampioenschappen die ik wil doen ook goed doen."

Derwael geeft evenwel grif toe dat de concurrentie aan de brug gigantisch is. In Parijs won Kaylia Nemour voor Qiu Qiyuan. "Ze staken er echt met kop en schouders bovenuit", weet Derwael maar al te goed.

"Het is sowieso een uitdaging en ik kan alleen maar mijn best doen. Ze zijn allebei 18 jaar en ook voor hen zal alles blijven veranderen. Het is te makkelijk om alles rechtlijnig door te trekken."

"Ik doe zelf gewoon mijn best om zo dicht mogelijk in de buurt te komen. Daarvoor moet ik economisch en efficiënt trainen. Ik moet luisteren naar mijn lichaam en aanvaarden wat mijn lichaam me zegt."

"Dat heb ik intussen geleerd. Je moet het ook op mindere dagen kunnen, maar als ik me moe voel in tussenperiodes, dan zal ik niet doorduwen. Want dan kaatst de bal terug in mijn gezicht. Die balans is belangrijk geweest en zal ik blijven meenemen naar LA."

Maar eerst zet Derwael haar zinnen op het EK van eind mei in Leipzig en het WK in oktober in Jakarta. "Zo'n EK prikkelt me sowieso."

"Ik wil er weer mijn steentje bijdragen aan de ploeg en ik ga voor een eerste titel na de operatie, een eerste met mijn nieuwe schouder."