Na tussenstops in Pesaro, Zaragoza en een lange passage bij Valencia is Sam Van Rossom sinds deze zomer terug in Oostende. Sportweekend ging afgelopen week op bezoek bij een van de beste spelers die ons land ooit gehad heeft en merkte dat Van Rossom op zijn 37e nog altijd ambitieus is.
"De honger om te winnen, is er nog steeds"
15 jaar na zijn vertrek bij Oostende is Sam Van Rossom deze zomer weer neergestreken aan de kust. Van Rossom maakte in het buitenland vooral grote sier bij Valencia, waar hij zich in 10 seizoenen ontpopte tot clubicoon.
De spelverdeler won met Valencia 2 keer de EuroCup en 1 keer de Spaanse landstitel, maar was op zijn 37e klaar voor een terugkeer naar België. Toch benadrukt Van Rossom dat hij niet naar Oostende gekomen is om uit te bollen.
"Ik wil nog altijd winnen, die honger is er nog steeds", klinkt het in Sportweekend. "Oostende is misschien wel de meest ambitieuze club van België. We gaan voor de 13e landstitel op rij, dat is een hele uitdaging. Ik wil winnen en deel uitmaken van een ploeg die meedoet voor de prijzen."
Het klopt dat alleen Oostende mij gebeld heeft.
Van Rossom hoort in het rijtje met beste Belgische basketballers aller tijden, maar kreeg opvallend genoeg slechts één aanbieding deze zomer. "Het klopt dat alleen Oostende mij gebeld heeft. Ik denk dat veel clubs er misschien van uitgingen dat het evident was dat ik zou terugkeren naar daar."
"Oostende genoot wel mijn voorkeur, maar de club moest zelf ook willen. Op dat vlak zat het voor mij ook wat mee, met Dusan Djordjevic die gestopt is en Keye van der Vuurst die vertrokken is. Omdat ik vrij was, werd 1 plus 1 wel 2."
Met 37e lentes en heel wat blessureleed op de teller beseft Van Rossom dat hij niet meer dezelfde speler is als 15 jaar geleden. "Vroeger speelde ik meer op energie en kracht, nu compenseer ik dat met ervaring. Die wil ik gebruiken om deze jonge ploeg te helpen."
Vroeger speelde ik meer op energie en kracht, nu compenseer ik dat met ervaring.
Van Rossoms laatste seizoen bij Valencia was er door een knieblessure eentje in mineur, maar in Oostende voelt hij zich weer als een vis in het water. "Ik ben goed hersteld van mijn operatie. Mijn knie reageert goed. Het zal nooit meer 100 procent zijn, maar zoals het nu is, is het meer dan goed", klinkt het.
"Of ik na dit seizoen ook nog zal spelen? Ik heb hier veel spelplezier, dat is belangrijk om voort te doen. Maar we zullen aan het einde van het seizoen zien wat lichaam en geest zeggen."
Aan een carrière als coach denkt hij voorlopig nog niet. "Maar zeg nooit nooit. Er kunnen onvoorspelbare dingen gebeuren eens je stopt. Dat zal wel wat spontaan komen. Ik sluit ook niet uit dat ik er even helemaal tussenuit ga om eens te kijken wat het leven nog te bieden heeft, want basketbal heeft mijn leven al jaren gedomineerd."
