Van vele modderbroeken en broederruzies tot nationale nummer 1: op zoek naar de roots van Koen Casteels

Als kleine broer wil je altijd stiekem beter doen dan je grote broer, toch?

Dat was ook het geval bij Koen Casteels. Vooraleer hij in een concurrentiestrijd met Thibaut Courtois verzeild geraakte, probeerde hij vooral zijn broer Matthijs een loef af te steken.

Zo werd er onlangs aan Casteels gevraagd wat zijn favoriete herinnering als kind is. "Tegen mijn broer voetballen in de tuin, natuurlijk", floepte hij er meteen uit. Al was dat - volgens zijn broer - toch vooral wanneer hij die potjes won.

"Op elk moment dat we vrij hadden, voetbalden we tegen elkaar in onze tuin", vertelt Matthijs. "Dan zorgden we voor een beurtrol tussen afwerker en keeper. Zeker wanneer het regende, was het erg leuk om te duiken."

"Het waren heroïsche duels, maar meestal eindigde zo'n potje voetballen wel met een ruzie. We konden allebei moeilijk tegen ons verlies."

De broertjes Casteels brachten diezelfde winnaarsmentaliteit mee naar Betekom, waar ze beiden hun eerste stapjes als échte voetballer gezet hebben.

"Ik begon op mijn zes jaar bij de club", vertelt Matthijs Casteels. "Koen was toen twee jaar jonger en wilde al meteen meedoen. En na een jaartje zagen, kreeg hij ook zijn zin."

Eerst alleen als veldspeler, daarna volgden de twee samen keeperstraining. "Dan zaten we samen in de koffer van de auto onder het slijk op de terugweg naar huis."

Maar onder de modderlaag zat heel wat talent verscholen. "Als snel zag je op de keeperstraining dat hij aanleg had. En op de jeugdtoernooien als 10-jarige werd het voor het eerst duidelijk dat Koen erbovenuit stak."

Dat had ook het grote Genk gezien, dat Casteels junior wegplukte vanonder de vleugels van zijn grote broer.

In Genk kwam hij zijn leeftijdsgenoot Thibaut Courtois voor het eerst tegen.

De concurrentiestrijd kwam niet meteen. Courtois was eerst nog veldspeler en zelfs wanneer hij in doel verzeild geraakte, werd Casteels vooruitgeschoven als hét Belgische keeperstalent. Zo kreeg hij bij de nationale jeugdploegen lang de voorkeur op zijn Genkse conculega.

"Op de Nations Cup in Parijs (een prestigieus jeugdtoernooi, red.) kreeg hij van Zidane nog de prijs voor beste doelman", glundert zijn broer. 

Toch leerde de eeuwige winnaar - als puntje bij paaltje kwam - toch om te gaan met tegenslag. Niet hijzelf, maar wel Courtois zou uiteindelijk de nummer 1 van Genk worden.

In het kampioenenjaar - met Kevin De Bruyne als draaischijf - kwam Casteels zelfs niet van de bank. Raar maar waar: hij heeft hij geen enkele officiële match in de Jupiler Pro League gespeeld.

Koen Casteels koos er in 2011 dan maar voor om zich verder te ontwikkelen in Duitsland. Eerst bij Hoffenheim, daarna bij Wolfsburg.  

Onze landgenoot groeide er uit tot een vaste waarde. Geen spektakelkeeper, wel de verpersoonlijking van de Duitse gründlichkeit. Het toonbeeld van betrouwbaarheid in de Bundesliga. Zowel op als naast het veld.

Na het seizoen 2017-2018 werd hij door het Duitse voetbalblad Kicker verkozen tot beste doelman van de Bundesliga.

"Het extravagante uit het voetbal hoort niet bij Koen", vertelt Matthijs over zijn immer bescheiden broer. "Hij wil normaal doen en niet te veel in de schijnwerpers lopen."

En ook sportief leek het bedachtzame Duitsland hem te liggen. "Waarom? Er moet vooral hard gewerkt worden. De intensiteit en het snel handelen in moeilijke situaties liggen Koen goed."

"Sommige keepers hun reddingen zien er spectaculair uit, omdat ze op hun lijn blijven staan. De hedendaagse doelman moet beter anticiperen op situaties zodat er zich geen doelkans voordoet. Dat valt voor de mensen niet op, maar de kenners beseffen hoe belangrijk dat is."

Dat hij ook als nationale nummer 1 van België uit de schijnwerpers kan blijven, is misschien wel het mooiste voorbeeld van zijn onzichtbare kracht.