In zijn wekelijkse terugblik staat Peter Vandenbempt stil bij de bekertriomf van Antwerp en de knalstart van Racing Genk in de strijd om de titel. "Je zag aan de manier waarop Antwerp vierde dat dit geen eindpunt is", aldus onze commentator.
Antwerp zit nog niet op eindpunt
Viel dat even tegen, de Belgische bekerfinale. Vooral in de eerste helft was het heel slecht. Zonde, want het decor was prachtig tijdens een heerlijke lentedag met volle tribunes.
Die flauwe wedstrijd had vooral te maken met de keuzes van Steven Defour. Hij ging voor de enige aanpak die een beetje succes kon opleveren, gezien het verschil in kwaliteit: heel compact verdedigen en hopen op een tegenstoot.
Antwerp wilde wel voetballen, maar ook niet naïef. Daardoor gebeurde er helemaal niks tot aan die penaltygoal van Janssen. Nadien was Mechelen niet bij machte om er een echte wedstrijd van te maken.
Ach, Antwerp is een verdiende en mooie bekerwinnaar. Met een tweede trofee in vier jaar tijd zetten ze hun heroverde plaats aan de top van het Belgische voetbal nog eens in de verf.
Iedereen bij Antwerp gelooft immers dat een eerste landstitel sinds 1957 kan.
Is Antwerp nu nog meer titelkandidaat dan voorheen? Dat zou ik niet met zekerheid zeggen. Voor mij maken de drie ploegen bovenaan evenveel kans.
Er is wél wat druk weg bij Antwerp nu. Ze konden zich namelijk niet permitteren om met lege handen achter te blijven.
Deze overwinning verlengt ook nog eens de flow waarin de ploeg al maanden zit. 10 keer gewonnen in de laatste 14 competitieduels, een verbluffend defensief rapport met 26 clean sheets... Ook trainer Mark van Bommel straalt nu nog meer vertrouwen uit na zijn eerste trofee.
Je zag aan de manier waarop de hele club vierde dat deze beker geen eindpunt is. De vreugde was gematigd. Iedereen bij Antwerp gelooft immers dat een eerste landstitel sinds 1957 kan. En anders minstens een tweede plaats.
Het statement van Genk
Na zondagavond is er honderd procent zekerheid dat Club Brugge geen kampioen zal worden.
De wedstrijd tegen Genk was wél heel goed - wat een contrast met de bekerfinale. Blauw-zwart deed er alles aan om in de titelrace te blijven. Ze begonnen aan de partij met de gedachte dat alleen een zege volstond.
Club bevestigde ook de evolutie van de voorbije weken onder Rik De Mil. Het blufte Genk af in de openingsfase en zag dat bekroond met een prachtige goal van Vanaken.
Maar dan liet Lang even Munoz lopen en bracht die gelijkmaker de Limburgers weer op het juiste spoor. Wat Genk nadien op de mat legde, was ronduit indrukwekkend. Ze overrompelden Club helemaal na rust.
Vooral met dank aan de versmachtende fysieke power en snelheid van het duo Paintsil-Munoz op de rechterflank. Daarbij komt ook nog eens de geweldige traptechniek van Trésor.
Voor Genk was dit wel - tussen aanhalingsteken - de makkelijkste wedstrijd van de drie.
Het tempo was hoog, er waren positiewissels: alles wat Genk dit seizoen zo aantrekkelijk maakt, dus. Dit was een statement.
Voor Genk was het ook reuzebelangrijk om met een driepunter aan de play-offs te beginnen. Ze voelden zich wat miskend omdat Union en Antwerp naar voren geschoven werden als favorieten, maar bij mijn weten zette iedereen de drie toch op gelijke hoogte.
Alleen haalden de achtervolgers de voorbije weken meer punten dan Genk zelf. Daarom was het zo belangrijk om te starten met een zege en Club meteen uit te schakelen voor de titel.
Voor Genk was dit wel - tussen aanhalingstekens - de makkelijkste wedstrijd van de drie. Het kon profiteren van de vele ruimtes die Club weggaf.
Maar dit was hoe dan ook een kanonstart van de play-offs.
