Het parcours van de 106e Ronde van Italië: 3 tijdritten en gruwelijke slotweek

73,2 kilometer met een portie van 19,6 kilometer op de openingsdag: deze Ronde van Italië is een accolade voor de tijdrijders.

Komende zaterdag wordt het roze festival gelanceerd in de Abruzzen, de regio die voor het eerst sinds 2001 nog eens de Grande Partenza huisvest.

Rik Verbrugghe won toen de razendsnelle proloog in Pescara, Remco Evenepoel krijgt tussen Fossacesia Marina en Ortona de kans om in zijn voetsporen te treden. 

De openingschrono heeft een opvallend traject: de deelnemers snellen over een fietspad langs de kustlijn dat is aangelegd op een oud treinspoor.

Maar de Giro zou de Giro niet zijn als er geen toetje is: de tijdrit eindigt met een kort klimmetje naar Ortona, de ideale springplank om een eerste keer voorzichtig te zeven in het klassement.

Hoewel er op papier een achttal sprinterskansen zijn uitgetekend, zakken er amper sprinters af naar Italië.

De Tour primeert duidelijk, de vele cols schrikken de mannen met de dikke kuiten af en de parcoursbouwer heeft in vele spurtersritten ook een addertje onder het gras gelegd.

Ga dus geenszins uit van 8 volwaardige massasprints, beste wielermanagers. 

Rit 2 is een loepzuivere sprintersrit, in rit 3 zullen ze zich al wat meer moeten forceren. Een type als Mads Pedersen ziet het graag gebeuren. Het is een rode draad in deze Giro: een waaier aan mogelijke scenario's in zogezegd behapbare etappes. 

De 4e etappe lokt de klassementsmannen weer uit hun kot. Lago Laceno is de eerste aankomst bergop, al ligt de witte lijn eigenlijk na de top van de Colle Molella en een vlakke uitloper van 3 kilometer. 

Het peloton kruipt daarna verder noordwaarts met een sprintersrit naar Salerno en een avontuur in Napoli.

Het spetterende stadscircuit van vorig jaar rond de Vesuvius - waar Thomas De Gendt won - is dit jaar vervangen door een veel zachtere route. 

Als de tafel met antipasti schoongemaakt is, wordt vrijdag de eerste 4 sterrenrit opgediend.

Na een zoveelste etappe van meer dan 200 kilometer trekken we voor het eerst boven de grens van 2.000 meter: een lange finale eindigt met de eerste echte aankomst bergop op Campo Imperatore bij Gran Sasso. 

Uitblazen zit er tijdens het weekend niet in. Zaterdag is een niet te onderschatten etappe met ingrediënten uit de typische Muri-rit van Tirreno-Adriatico.

Last but not least: de openingsweek eindigt met een biljartvlakke tijdrit van 35 kilometer in Cesena. 

Aangezien de eerste week al copieus was en lang op de maag kan blijven liggen, toont de parcoursbouwer zich toch wat milder bij de aanhef van de tussengerechten. 

Viareggio en Tortona moeten als een bolletje sorbet het gemoed van de sprinters sussen, het zwaartepunt is gereserveerd voor vrijdag.

De Corsa Rosa maakt een eenmalige uitstap buiten de grenzen en rijdt Zwitserland binnen. Voor het eerst deelt de organisatie 5 sterren uit. 

Die 13e etappe telt 5.100 hoogtemeters over 207 kilometer: de Gran San Bernardo is de Cima Coppi, het dak van de Giro op 2.469 meter, en leidt het peloton daarna langs de Croix de Coeur naar Crans Montana.

Het voorlaatste weekend wordt afgesloten met een 4 sterrenrit naar Bergamo, een miniatuurversie van de Ronde van Lombardije. 

Slik.

De batterijen kunnen maandag tijdens de laatste rustdag maar beter stevig opgeladen worden, want de opener op dinsdag is al loodzwaar.

De 203 kilometer richting Monte Bondone (5 sterrenrit) ligt bezaaid met 5.200 hoogtemeters. De slotklim is grillig en piekt tot 15 procent.

Na een tussendoortje voor de sprinters - als die nog aan boord zijn - begint donderdag het duivelse drieluik van de waarheid.

Het slotakkoord met de klim naar Coi en aankomst in Val di Zoldo zal de spanning op de kuiten alleen maar doen toenemen.

Maar dé tappone - de koninginnenrit - wordt gespaard voor de laatste vrijdag van deze Giro. In de Dolomieten wacht een klauterfestijn van 5.400 hoogtemeters. 

4 kanjers met onder meer de Passo Giau slopen het peloton richting Tre Cime di Lavaredo, een mythische plek met Belgische Giro-geschiedenis. Eddy Merckx legde er in 1968 de basis van zijn eerste van 5 eindzeges.

Nog niet uitgeperst? Zet je zaterdag dan maar schrap voor de klimtijdrit van 18,6 kilometer. Een vlakke helft wordt afgelost door Monte Lussari, de beestachtige klim aan de Sloveense grens.

Het is een dolce om u tegen te zeggen, waar een aardverschuiving in het klassement niet uit te sluiten valt.

Winnaars en verliezers wacht dan nog een transfer van zo'n 750 kilometer naar Rome, waar we zondag tussen 18.30 u en 19 u de winnaar kennen na een criterium in de Italiaanse hoofdstad.