Lolbroek, kapitein én dirigent: dit was Eden Hazard bij de Rode Duivels
De eeuwige glimlach, de vrolijke nonchalance en de flitsende dribbels. Voor zijn definitieve afscheid zwaaide Eden Hazard ook al de Rode Duivels uit. Het verhaal van een rijke interlandcarrière, verhuld in WK-brons en natuurlijk... met een hamburger.
19 november 2008: de dag waarop heel België Eden Hazard leert kennen.
Op z'n zeventiende vormt het toptalent van Lille een lichtpuntje in een somber gelijkspel tegen Luxemburg. In een luttele 21 minuten dribbelt hij alle verdedigers van de voetbaldwerg tureluurs.
"Hazard liet met een paar bewegingen al zien dat hij ons in de toekomst wat kan bijbrengen", deelt bondscoach René Vandereycken. Een goede eerste indruk is gemaakt.
In Rijsel vallen de monden niet open. Zij weten al langer dat Eden een ruwe diamant is. Een jaar eerder maakte hij er zijn debuut en liet hij het net al tweemaal trillen.
Een mooie toekomst als international lacht de speelse aanvaller toe.
In Hazards eerste jaren bij de nationale ploeg varen de Rode Duivels door woelige wateren.
Dick Advocaat neemt het roer over van Vandereycken, maar houdt het al snel voor bekeken. Georges Leekens moet de Belgen laten aanmeren op het EK van 2012.
Een duel tegen Turkije is cruciaal om een ticket te bemachtigen. De Belgen acteren bleek, ook Eden Hazard presteert ondermaats. Leekens roept de jonge aanvaller naar de bank.
Alleen blijft hij daar niet zitten. Hazard verdwijnt in de catacomben en verschijnt enkele ogenblikken later buiten het Koning Boudewijnstadion. Nonchalant werkt hij een hamburger naar binnen.
Het begin van een korte vete met de bondscoach die eindigt in 1 wedstrijd schorsing.
Van lolbroek naar dirigent
Met hamburger of zonder: Eden Hazard wordt stilaan onmisbaar bij de Rode Duivels. Een logisch gevolg van zijn rijzende status bij Chelsea.
Door zijn overvloed aan talent, worden ook de verwachtingen torenhoog. Voetbalcritici merken dan ook één manco in zijn prille interlandcarrière: scorend vermogen.
Op 7 oktober 2011 - 4 maanden post-hamburgerincident - volgt de verlossing. Tegen Kazachstan maakt Eden Hazard zijn eerste goal voor de Rode Duivels. In de komende 11 jaar zullen er nog 32 volgen.
Hij wil de Gouden Bal, maar heeft daarvoor een goeie nationale ploeg nodig.
Euro 2012 moeten de Duivels nog aan zich laten voorbijgaan, op het WK in Brazilië twee jaar later zijn Hazard en co wel van de partij.
Aan grappen en grollen geen gebrek bij de dartele Waal. Naast het veld speelt hij een belangrijke rol in het sfeerbeheer, maar op het veld verstijft de hofnar bij momenten op Braziliaanse velden.
Opnieuw puntjes van kritiek. Neen, een orkestmeester van de - bij momenten swingende Duivels - is hij dan nog niet.
"Ik heb Eden gezegd dat hij zich niet gek mag laten maken door commentaren dat hij geen goed WK zou hebben gespeeld", neemt T1 Marc Wilmots zijn chouchou in bescherming. "Hij was belangrijk en ik was tevreden."
Het zou wel loslopen bij de Rode Duivels voor de ontspannen kerel. "Hij wil de Gouden Bal, maar daarvoor heeft hij ook een goeie nationale ploeg nodig."
In de aanloop naar Euro 2016 krijgt Eden Hazard een compleet vrije rol bij België. Enkel de kapiteinsarmband - een cadeautje van Wilmots voor het duel tegen Frankrijk - blijft voortaan aan zijn arm kleven.
Verbaal stuurt de oudste Hazard zijn ploeg niet aan. Die rol laat hij aan de Kompany's en Vertonghens. Met zijn voeten groeit hij wel almaar meer in zijn rol als leider.
In de 1/8e finales is Hongarije het slachtoffer van de wervelende aanvoerder. Hij verzilvert zijn bloedvorm met een goaltje. Een ronde later is ook Hazard het slachtoffer van een absolute offday tegen Wales.
Waar is dat feestje?!
"In Rusland doen we beter", denkt eeuwige positivo Hazard. Daar zijn 11 miljoen Belgen getuige van.
Inzet, inzicht, grinta én goals. Plots vallen alle puzzelstukken in elkaar voor Eden Hazard. In de historische kwartfinale tegen Brazilië is hij de meest goddelijke - volgens velen de beste Duivelse prestatie ooit.
Tegen Engeland loodst hij de Duivels naar brons, nadat ook een sterke prestatie tegen Frankrijk niet volstaat voor een finale.
Niet dat Hazard dat aan zijn hart laat komen. Door de omroeper officieus omgedoopt tot "beste speler van het WK" zwengelt Eden het Duivels-feestje aan op de grote markt.
"Waar is dat feestje?!". zijn woorden die maandenlang blijven galmen in ieders gedachten. De sfeermaker in de dribbelkont is nooit echt weggeweest.
Real Madrid: de zwarte bladzijde
Terend op zijn knalprestaties van het WK, versiert Hazard een jaar na datum een toptransfer naar Real Madrid.
"Ik beschouw mezelf niet als een "Galactico". Nog niet. Ik hoop het ooit te worden", blijft hij naar goede Belgische gewoonte erg bescheiden. Maar een Galactico zal hij nooit worden.
Door aanslepend blessureleed versiert Hazard geen basisplek bij de Koninklijke. Dat heeft zijn gevolgen voor de nationale ploeg, die hij van Roberto Martinez mag gebruiken om wedstrijdritme op te doen.
De Spanjaard houdt tot in Qatar vast aan de hoop dat "de Eden van weleer" opnieuw opstaat. Maar de beste versie van Hazard zouden we nooit meer zien bij de Duivels. En na vandaag zal dat ook in de toekomst dus niet meer het geval zijn.
Het feestje? Voortaan zonder lolbroek, dirigent én kapitein Eden Hazard.
