Hoe de cijfertjes steeds weer geschrapt werden van het Lotto-(Soudal-)formulier
Lotto-Soudal, in 2023 Lotto Dstny, heeft een vacature: John Lelangue stopt straks als CEO. Het is de zoveelste "position switch" in de stoelendans die al enkele jaren aan de gang is. Een overzicht van de va-et-vient bij de Belgische WorldTour-ploeg, een label dat het binnenkort zal verliezen.
Op 1 september 2017 zette Lotto-Soudal een eerste belangrijke stap in de paleisrevolutie, die dus tot op vandaag nog nasmeult. Met Paul De Geyter werd toen een verrassende naam gestrikt als CEO.
Die functie als CEO was destijds min of meer nieuw bij Lotto-Soudal en De Geyter moest zowat de tegenhanger worden van Patrick Lefevere, de patron van "eeuwige concurrent" Quick Step.
De Geyter was begin 2017 gestopt als zaakwaarnemer. Als manager verdedigde hij de belangen van onder meer Tom Boonen, Frank Vandenbroucke, Johan Museeuw en Peter Van Petegem.
De voormalige rennersmakelaar zat nu plots aan de andere kant van de tafel en moest met sportief manager Marc Sergeant de Belgische ploeg sportief en economisch laten renderen.
De Geyter zou het uiteindelijk amper 13 maanden uitzingen en vulde zijn korte regeerperiode in met enkele spraakmakende zetten.
Zijn poulain Tom Boonen werd begin 2018 met veel bombarie uit de hoed getoverd als ambassadeur in het Captions of Cycling-project, Kevin De Weert werd weggelokt bij de Belgische Wielerbond en ruilde zijn taken als bondscoach in voor een rol als performance manager.
De Geyter laat Van Aert door zijn handen glippen
Het wazige project rond Tom Boonen doofde eind 2018 echter als een nachtkaars uit en ook Kevin De Weert, die andere poulain, moest intern opboksen tegen routiniers als Marc Sergeant en Herman Frison.
De kritiek op De Geyter groeide, zeker nadat Lotto-Soudal er niet in geslaagd was om met Wout van Aert de coming man van het Belgische peloton aan zich te binden.
Ook het afscheid van André Greipel, als gentleman bijzonder geliefd bij Lotto-Soudal, na schimmige contractonderhandelingen was pijnlijk.
De Geyter was er ook niet in geslaagd om nieuwe geldschieters te overtuigen en zette eind 2018 een stap opzij. Met John Lelangue stond zijn opvolger in de coulissen klaar.
Een komen en gaan: Gilbert, De Weert en Sergeant
John Lelangue kende de wielerwereld door en door als teammanager bij Phonak en BMC, als organisator van het WK in Qatar in 2016, als adjunct-sportdirecteur bij ASO Tour de France en tot slot als Senior en Technical Advisor bij de Internationale Wielerbond UCI.
Aan het einde van zijn eerste jaar (2019) drukte Lelangue steeds meer zijn stempel, vooral met de vele personeelswissels (13 werknemers vertrokken) en in zijn aankoopbeleid.
Op zijn 37e keerde Philippe Gilbert terug naar het oude nest en Gilbert kreeg prompt een zwaar contract van 3 jaar voorgeschoteld.
Hij moest een tandem vormen met John Degenkolb, ook een dure dertiger en na een zware val op training een renner met veel vraagtekens.
Lelangue zag in dat ervaren duo de ideale gidsen voor de vele jongeren die werden aangetrokken, maar de mayonaise kabbelde en het coronavirus was ook al een vervelende factor.
Bovendien rommelde het ook stevig in de sportieve cel. Kevin De Weert werd geschorst na een rel in de Vuelta, de voormalige bondscoach riep "maandenlange frustraties omdat ik mij niet welkom voelde binnen het team" in als verklaring.
Ook de bewegingsruimte van éminence grise Marc Sergeant werd meer en meer beperkt.
Het coronajaar 2020 was voor elk wielerteam een marteling, maar Lotto-Soudal kwam er lang niet ongeschonden uit.
Het verhaal van Kevin De Weert was verteld, Maxime Monfort werd zijn opvolger als performance manager.
Maar ook sportief draaide het meer en meer vierkant. In 2021 boekte de Belgische ploeg amper 12 zeges.
Lelangue bleef zijn eigenzinnige transferpolitiek altijd verdedigen, maar spaarde de heilige huisjes niet.
Na de Tour van 2021 werd Marc Sergeant en Herman Frison - samen jarenlang het gezicht van de ploeg - gemeld dat ze plaats moesten maken.
Degradatiemoeras
Lotto-Soudal kon de woelige wateren met tal van personeelswissels nooit verlaten, zeker niet toen "de degradatiestrijd" plots ook in de wielersport een hot topic werd.
De WorldTour-licenties voor 2023-2025 worden over ruim 2 weken uitgedeeld aan de beste 18 ploegen tussen 2020 en 2022.
Het team van John Lelangue had na de magere jaren een grote achterstand, maar liet als jager zijn prooi niet los dankzij de agressieve koersstijl en de ontbolstering van puntenpakker Arnaud De Lie.
Lotto-Soudal charmeerde wel, maar zal behoudens een klein mirakel de degradatie niet kunnen afslaan.
Het investeerde fors in de structuur, performance en jongerenwerking, maar had te weinig oog voor snelle resultaten en daar betaalt het nu dus een prijs voor.
Bovendien was sinds vorig jaar al duidelijk dat Soudal naar Quick Step zou verhuizen en Lelangue voelde aan dat hij met nieuwe geldschieter Dstny - een jong en dynamisch bedrijf - wellicht niet op één lijn zou zitten.
Naar eigen zeggen besliste Lelangue zelf in augustus om de ploeg straks te verlaten.
Wie John Lelangue nu zal opvolgen, is nog niet duidelijk.
In de wandelgangen circuleert de naam van Axel Merckx, maar ook Philippe Gilbert zou op de kandidatenlijst (ge)staan (hebben).
