Lotte Kopecky grijpt net naast wereldtitel op WK in Australië: "Een dikke gemiste kans"
Lotte Kopecky moet na een sterk WK vrede nemen met een zilveren medaille. In de laatste meters verraste Annemiek van Vleuten vriend en vijand in Australië. Vorig jaar viel de Belgische favoriete op de Olympische Spelen in Tokio net naast het podium, nu grijpt ze net naast goud. "Ik ga de slotkilometer nog een aantal keren herbeleven", baalt Kopecky. Lees hier de Belgische reacties.
In de laatste kilometer zag alles er goed uit voor Kopecky, de 5 koploopsters werden net ervoor bijgehaald. Het groepje der favorieten maakte zich op voor de sprint en onze landgenote was de grote kanshebster om naar de wereldtitel te snellen, maar dat was buiten Annemiek van Vleuten gerekend.
"Ik heb de gouden medaille verloren. Het was de kans van mijn leven, dacht ik, want Marianne Vos was er niet bij in de sprint", begint Kopecky.
"In de samenwerking achter de 5 koploopsters op het eind keken al ze naar mij om dat gat toe te rijden", liet Kopecky frustratie doorschemeren.
"Toen Van Vleuten aanging, wist ik het eigenlijk al. Silvia Persico zat ook nog in de groep en dat is ook een goeie sprintster. Ik wist dat als ik het gat zou dichtrijden, Persico zou winnen."
Niemand reageerde op de uitval van de Nederlandse. "Ik denk dat ze allemaal naar mij keken, omdat ik de snelste was."
"Ik vind het enorm jammer, want naar mijn gevoel is het een dikke gemiste kans", vult Kopecky aan.
Ik moet het allemaal laten bezinken.
Na de Mount Pleasant reden 5 rensters weg, Kopecky was op achtervolgen aangewezen. "Ik kwam tekort op de Mount Pleasant om de eerste 5 rensters te kunnen volgen, maar ik wist dat als ik mijn wedstrijd goed kon indelen, we wel konden terugkeren."
"Niemand reed vol door in de achtervolgende groep. Ik had wel het gevoel dat we moesten terugkeren voor het knikje op 1,5 kilometer van de finish en we kwamen er net niet bij. Gelukkig zette Elise Chabbey nog aan en konden we de aansluiting maken."
Na 28 jaar weer Belgische medaille op WK voor vrouwen
De laatste Belgische medaille op een WK voor vrouwen dateert van 1994. Toen pakte Patsy Maegerman zilver in het Italiaanse Agrigento. We mogen dus tevreden zijn dat we na 28 jaar weer een medaille mee naar huis mogen nemen. "Toch had ik liever gewonnen", besluit Kopecky.
Haar 4e plaats op de Spelen in Tokio was vorig jaar zuur, nu is het weer net niet. "Ik ben liever 2e dan 4e."
"Ik ben blij dat ik ben afgereisd naar Australië en dat ik voor de wereldtitel heb kunnen strijden. Ik moet het allemaal even laten bezinken. Volgend jaar is er een nieuwe kans in Glasgow."
Justine Ghekiere: "Ik voel me wat schuldig tegenover Lotte"
Justine Ghekiere werd knap 19e in haar eerste WK. "Het is dubbel. Ergens voel ik me schuldig tegenover Lotte, want op het einde kon ik niets meer betekenen voor haar omdat ik echt op mijn limiet zat", zegt Ghekiere.
"Ik vroeg aan Lotte wat ik nog kon doen voor haar en ze zei dat ik mee moest ronddraaien voorin, maar ik kon de koppositie van Ellen van Dijk niet overnemen."
"Ik weet niet wat je kan beginnen tegen Annemiek van Vleuten. Lotte mag wel tevreden zijn met haar 2e plek, maar ze is teleurgesteld."
Julie De Wilde: "De koers was te lang voor mij"
"Op de voorlaatste klim ging het te snel voor mij", reageerde Julie De Wilde, die als belofte ook een koers in de koers reed. "Ik heb toen niet meer over een medaille nagedacht. De koers was heel lang, voor mij iets te lang."
Kopvrouw Kopecky kwam dicht bij goud, maar moest zich tevreden stellen met zilver. "Ik weet zelf hoe het is om zilver te pakken. Het is mooi, maar met een zure nasmaak."
"Als je er zo dicht bij bent, is het zuur als er in de laatste kilometer nog iemand gaat lopen. Als dat niet gebeurt, wint Lotte.Ik denk dat ze tevreden mag zijn, maar ze zal ontgoocheld zijn."
Het was voor de vrouwen een natte dag in Australië. "In het begin was het nog vrij droog, maar toen kregen we plots een stortbui. Maar als je zo hard aan het koersen bent, heb je er niet zo’n last vast. Ik vond het wel verfrissend."
Bondscoach Ludwig Willems: "Lotte had schrik om Persico mee te nemen"
"De wereldtitel kwam nu wel heel dicht bij", beseft ook bondscoach Ludwig Willems. "Voor mij is dat niet zo erg, het is vooral heel jammer voor Lotte. Ook op de Spelen greep ze nét naast een medaille, toen was ze ook enorm ontgoocheld."
"Op de Spelen leverde ze een van de prestaties van het jaar voor mij. Nu is er opnieuw een ontgoocheling. In een profcarrière zijn er niet zo veel kansen om de wereldtitel te grijpen. Dat beseft ze ook, het is heel zuur."
“Toen Van Vleuten ging werd er één of twee seconden te lang getwijfeld. Waarom? Dat weet niemand. Dat is een overweging in een fractie van een seconde. Lotte vertelde me achteraf dat ze schrik had om de snelle Persico mee te nemen als ze zou reageren.”
