Vandenbempt: "Standard straalt weer moed, beleving en energie uit, zoals zijn coach"

Sclessin daverde nog eens als vanouds gisteren, want Standard klopte de Champions League-helden van Club Brugge met maar liefst 3-0.

Ze speelden nog eens zoals het volk in Luik dat graag heeft: met een groot hart, passie, strijd, overgave en ook wel kwaliteit natuurlijk. Ze hebben maximaal geprofiteerd van wat een collectieve offday leek te zijn voor Club Brugge.

Alle verdiensten voor Standard: de spelers én het publiek. De tifo's voor de wedstrijd zijn bij het strafste van wat ik in 30 jaar in een stadion al heb gezien, over de hele wereld misschien wel. Sclessin was qua ambiance nog eens zoals in de gouden tijden.

Het plan van die hele goede trainer Ronny Deila werkte: Club Brugge goed in blok opgevangen, agressief in de duels en dan heel snel met goede combinaties naar de overkant trekken.

En er was natuurlijk dé ontdekking van de avond - een last-minute rekruut - met Philip Zinckernagel, een Deen die is overgekomen van Olympiakos. Hij was geweldig: beweeglijk, dribbelend, strijdend in dat plan van Ronny Deila en auteur van twee prachtige goals. Dan heb je je debuut als basisspeler niet gemist.

De aanvaller moet natuurlijk nog bevestigen, maar het lijkt erop dat onze competitie er weer een attractie bij heeft. 

En kijk, een maand geleden werd na een hopeloze start met 4 op 15  de vraag gesteld of Standard zelfs zou kunnen degraderen. En ineens halen ze 12 op 12 en kloppen ze Club Brugge met 3-0.

De coach van Standard, Ronny Deila, kreeg zelfs al de vraag of hij droomt van de top 4. Een realistische ambitie? Ze staan er nu dicht bij, maar op dit moment denk ik dat dat niet realistisch is. 

Wat mij betreft zijn er al drie zekerheden voor vier plaatsen met Antwerp, Genk en Club Brugge. Maar als Standard zo kan blijven evolueren, gaan ze misschien wel mee strijden en dat is op zich al een heel straffe prestatie.

Alle verdiensten daarvoor nog eens bij coach Ronny Deila, die eigenlijk al vanaf dag 1 een goede indruk maakt. In Luik werd hij nog altijd positief onthaald, ook in die mindere periode, door de manier waarop hij in het vak staat.

Hij heeft de spelers meegekregen, want - niet vergeten - gisteren stonden 10 spelers aan de aftrap die er vorig jaar ook al waren en die onder twee verschillende trainers zo'n desastreus seizoen hebben gespeeld.

Dan lijkt het mij toch het werk van de coach te zijn. Standard straalt weer moed, beleving en energie uit, zoals de coach zelf ook langs de lijn. Ze voetballen met een duidelijk idee. Ik denk dat deze ploeg nog niet overloopt van de pure, intrinsieke kwaliteit, maar Deila weet dat momenteel te compenseren met mentaliteit.

Ze hebben nog 4 of 5 nieuwe rekruten gehaald in de laatste dagen van de transferperiode en die zijn nog niet in beeld gekomen. Als er een paar kunnen brengen wat Zinckernagel brengt, dan heeft Standard kwalitatief een enorme injectie gekregen.

In afwachting toch maar mooi 12 op 12 en slechts één penaltygoal tegen in 4 wedstrijden. Bokadi, die terug is uit blessure, zorgt voor stabiliteit. Vorige week wonnen ze voor het eerst in 15 jaar op Sint-Truiden en nu 3-0 tegen Club Brugge, dan mag je als supporter van Standard op zijn minst hoop koesteren.

Hoe valt het grote contrast te verklaren tussen de prestatie van Club Brugge dinsdag in Porto en gisteren in Luik? Het was een week van extremen voor Club: na misschien wel de strafste prestatie van een Belgische club in de moderne Champions League nu heel slap in Luik.

Het falen was collectief en individueel redelijk compleet. Club had nog heel lang balbezit in de eerste helft - er leek ook weinig aan de hand - maar ze deden daar dan wel niets mee. Geen diepgang, weinig beweging, weinig spelers die wat wilden ondernemen.

Spelers die eerder deze week nog uitblinkers waren in het offensieve compartiment, waren nu heel matig. Ik denk aan Skov Olsen, Sowah, Hans Vanaken... Roman Jaremtsjoek, de topaankoop die voor het eerst mocht starten, was gewoon heel slecht.

Achterin bleek die geweldige Abakar Sylla, die we zo hebben bewonderd de voorbije wedstrijden, ineens een heel nerveuze jongen van 19 jaar.

Club Brugge heeft na de rust wel wat mogelijkheden gehad met die kopballen van Vanaken, toch een specialist, maar die gingen er dan naast. 

Het was opvallend dat coach Carl Hoefkens achteraf verwees naar een aantal jonge spelers - 3 of 4, zei hij - die door die prestaties in de Champions League de voorbije weken veel aandacht hadden gekregen én een nationale selectie. Die moeten dat nog beter leren managen, dat wordt een werk voor de komende maanden. 

De les voor Club Brugge is dat je op automatische piloot misschien wel kan winnen van Seraing, maar niet van een gemotiveerd Standard. 

Eén keer een nederlaag na een Europese prestatie is geen ramp, maar er is natuurlijk wel Antwerp dat maar blijft winnen. Die laat je best niet te ver weg lopen, de kloof is toch al 8 punten.

Genk won tegen AA Gent met 1-0 en na afloop vonden de twee coaches dat hun ploeg verdiende om te winnen: wie had er dan gelijk? Ik begrijp de redenering van beide coaches wel, maar voor mij was Genk toch de ploeg die mocht winnen.

Doelman Davy Roef van AA Gent heeft toch vier goede reddingen nodig gehad, zijn collega aan de overkant geen enkele. Na de rust vond ik Genk de betere ploeg met meer aanvalsspel en meer drang naar voor. 

Hein Vanhaezebrouck heeft zeker gelijk: als AA Gent scherper had geprofiteerd van die paar Genkse fouten in het begin en ook bij de start van de tweede helft, dan staat er wellicht een andere uitslag op het bord. Gent slaagde er ook langer dan andere ploeg in om Genk uit zijn soepele spel te houden.

Aan het eind wordt ook veel bepaald door in welke flow een bepaalde ploeg zit. Racing Genk zit daar onmiskenbaar in, het wint nu al voor de tweede week op een rij in het slot van de wedstrijd, dat zijn 4 punten extra op een standaardsituatie. 

Dat is ook een kwaliteit, met de traptechniek van bijvoorbeeld Mike Trésor, die de laatste weken misschien minder gevaarlijk is, maar toch bepalend bij het doelgevaar van Genk.

Bij AA Gent is dat net het omgekeerde verhaal en dat is frustrerend. Voor de zoveelste keer zijn kansen niet gegrepen en aan het eind van de dag heeft dat ook te maken met kwaliteit. Dat zie je dan ook in het verschil in de stand tussen Genk en Gent: toch ook al 8 punten.