Het WK-dagboek van Maarten Vangramberen: "Bart Wellens had halfweg de cross al tranen in zijn ogen"

Een van de momenten van de dag kwam er zaterdag bij de meisjes-juniores.

Michel Wuyts en Paul Herygers vertelden dat Fleur Moors pech had en ik gaf dat door aan Tom de Kort, haar trainer in de materiaalpost. Toen ik hem dat zei, werd De Kort meteen erg emotioneel.

Hij had tranen in zijn ogen: "Dat kan toch niet". Moors heeft wel de koers uitgereden en zelfs nog wat plaatsjes goedgemaakt.

En ik heb nog tranen gezien, die van Bart Wellens. En dat al halfweg de koers. 

Iedereen kent Wellens nog van vroeger met zijn "duifkes". Bart staat heel dicht bij zijn renners en ze zien hem heel graag. Hij is heel emotioneel. Hij had ook een krop in de keel tijdens de interviews.

Ik vind dat mooi. Zijn ploeg doet het geweldig. Ook met Zoe Bäckstedt, die de wereldtitel pakte bij de juniores-meisjes. Zij wordt getraind door Barts broer Geert. 

En bij de beloften heeft Bart met Joran Wyseure en Emiel Verstrynge de nummers 1 en 2 in zijn team. 

Bart vertelde me ook nog dat er vorig jaar wel wat mensen waren die niet snapten dat hij (de gisteren wereldkampioen geworden, red) Joran Wyseure had binnengehaald. Wel hierom. Hij heeft een kennersoog en levert heel goed werk.

Een WK veldrijden heeft een typisch geluid, met onder meer die Zwitserse koeienbellen. Dat was al zo toen ik een kind was. En die zijn er nu ook opmerkelijk veel. 

Er was ook heel veel volk gisteren. Er is een tunnel op het parcours en als je daar door wandelt, dan sta je plots op een WK veldrijden zoals bij ons. Voor de sfeer geef ik dit WK een welverdiende 8,5 op 10 voorlopig.

De fans supporteren voor alle renners. Dat zagen we bijvoorbeeld bij de ongelukkige Fleur Moors. Die is zo hard aangemoedigd en dat is heel mooi. Er zijn in het verleden WK's geweest waar er boegeroep was of met bier werd gegooid, dat zie je hier niet. Het is een heel positief publiek.

Iets anders nog. Gisterenavond zaten we in een pizzatent en plots merkten we op tv Sunisa Lee op. De grote concurrente van Nina Derwael, weet je nog.

Hoe dat turnen beleefd werd, dat is fenomenaal. Het was een wedstrijd tussen twee universiteiten en die zaal zat vol met duizenden supporters. Het was feest, er waren cheerleaders, ... Zo heb ik turnen nog nooit gezien. Precies alsof het een WK voetbal is.

 Dat is die sportcultuur hier. En ik ben daar stiekem wel een beetje jaloers op.