De 2 kanten van de bronzen medaille: "helse dagen" voor Bruynseels, "hoogtepunt" voor Devos

Eén team, maar twee heel verschillende verhalen. Pieter Devos viel eerst naast de selectie voor Tokio, mocht dan toch mee als reserve en sprong uiteindelijk zelfs naar brons. Bruynseels was dan weer in bloedvorm voor de Spelen, reed een sterke eerste ronde, maar in de individuele finale liep het mis en hij stond zijn plaats af aan Devos.

"Het was een heel bijzonder jaar, met veel ups en downs", blikt Devos terug. "De Spelen werden voor mij uiteindelijk een hoogtepunt, maar de weg ernaartoe was speciaal."

"Ook voor mij was het een bewogen jaar", vertelt Bruynseels. "Het begon super met winst in de Global Champions Tour in Doha. Daarna werkte ik toe naar Tokio, een kinderdroom. Die eerste dag loopt super, ik plaats me voor de individuele finale, je begint zelfs ergens te dromen van een medaille, en dan slaan ze daar met een hamer op je hoofd."

De tweede wedstrijddag werd een ramp voor Bruynseels. Net voor de individuele finale verloor Delux een hoefijzer en hij weigerde tot twee keer toe te springen. Einde verhaal.

"Die film heb ik nog perfect in mijn geheugen. En dat zal zo blijven voor de rest van mijn leven."

"Dat hoefijzer was echt geen excuus. Delux heeft een apart karakter. Eens hij uit zijn comfortzone gaat, kan er iets in zijn hoofd schieten. Tijdens de opwarming moesten we eerst al eens pauzeren door een ongeval van een andere ruiter, daarna kwam dan dat hoefijzer."

"Dat is zoals een voetballer wiens schoen uitgetrapt wordt. Het kan dat die schoen gewoon wegvliegt, maar het kan ook dat die blijft steken en de speler zijn voet verdraait. Delux was fysiek oké, maar hij was uit zijn ritme. Ik voelde op hindernis 1 al dat het niet liep zoals voorheen. En dan reed ik naar hindernis 4, weg van de uitgang - mentaal sowieso moeilijker voor een paard - , en hij stopt. En dan is het gedaan. Een koude douche."

Wanneer besloot Bruynseels een stap terug te zetten uit de teamcompetitie? "Meteen, eigenlijk. Op dit niveau kan je zoiets niet rechttrekken."

"De bondscoach zei dat ik er een nacht moest over nadenken, daarna heb ik ook met de ploeg gesproken, maar ik wist wat ik ging doen. Ik dacht aan het belang van mijn paard en het team. We hadden met Pieter immers een ideale vervanger."

"Het was een van de minst prettige momenten uit mijn hele carrière. Ik wist dat rijden geen optie was, maar ik was teleurgesteld, ik heb geweend, ... het deed pijn."

"De grootste klap is nog later gekomen. Ik was oprecht heel blij dat ze een medaille gepakt hebben, dat meen ik, maar je kan zelf niet mee genieten van dat succes. Je staat er als een clown bij naast die drie mannen met hun medaille. Op de luchthaven, op die foto's, op de persconferenties. Je wil er liever niet bijzijn dan. Dat zijn helse dagen geweest, dat kan ik je wel vertellen."

Pieter Devos maakt bijna exact het omgekeerde mee. Bij hem begon het olympisch verhaal met een domper. Hij zat - enigszins verrassend - niet in de selectie. Zelfs niet als reserveruiter.

"Dat is een afgesloten hoofdstuk. Ik wil niet met modder gooien", vertelt Devos over het moment dat hij dat nieuws kreeg. "Ik was ontgoocheld en boos, maar ik wil dat negatieve gevoel niet opnieuw oprakelen. Ik heb het intussen uitgepraat met de bondscoach."

Na die zware teleurstelling bleef Devos toch professioneel. "Ze vroegen mij om toch mee in quarantaine te gaan in Aken. Je weet maar nooit. Veel mensen zeiden me dat ik dat niet moest doen, maar ik deed het wel. Ik heb er bewust geen drama over gemaakt. Misschien had ik wel een buikgevoel."

En inderdaad, het paard van Yves Vanderhasselt was niet fit en dus werd Devos reserve in Tokio. "Ook dat was dubbel, maar ik wilde toch doen wat ik kon voor de ploeg. Die ingesteldheid heb ik altijd behouden."

En toen viel ook Bruynseels uit. Lachte Devos op dat moment in zijn vuistje? "Neen. Ik ken Niels, ik ken het paard. We zijn ook vrienden en ik zag hem echt als een kanshebber. Ik vond het vooral heel erg. Pas in de loop van de komende uren ben ik aan mezelf beginnen te denken."

"Ik moest mentaal een knop omdraaien. Er gaat vanalles door je hoofd en ik voelde heel veel druk. Ik heb eigenlijk nog nooit zoveel druk gevoeld in mijn carrière. Het zijn wel de Spelen, hé."

En zo werd het brons voor Devos. Na spannende barrage ook. "Een hoogtepunt, een kinderdroom."

"Mede door het speciale verhaal kreeg de medaille ook veel aandacht. Voor onze sport is dat allemaal heel positief geweest. En ik blijf het zeggen: dat is ook wat onze sport zo mooi maakt. Op een fractie van een seconde kan een paard plots een andere beslissing nemen. Het blijft voor een stukje onvoorspelbaar."

De een zijn dood werd dus de andere zijn brood. "Maar we zijn nog vrienden", verzekeren ze. "Zo gaat het toch in elke sport. Er is concurrentie, maar we hebben vooral veel respect voor elkaar."

Ook na de Spelen bleven de Belgische ruiters het goed doen. Devos pakte ook brons op het EK met de landenploeg. "Dat is een beetje ondergesneeuwd, maar ook dat was een hoogtepunt voor mij."

Bruynseels was daar niet bij. In de pers werd er gezegd dat Delux zou sukkelen met mentale problemen. "Dat klopt niet", onderstreept hij. "Dat heeft Delux niet verdiend."

Dit jaar werken de ruiters toe naar het WK, maar ook Parijs 2024 speelt al in het hoofd van Bruynseels. "Ik heb dit nu afgesloten. Het heeft een plaats gekregen. Maar ik wil ooit sportieve revanche nemen. Daar denk ik nu al aan."