Kris Bosmans sprak met Ewoud Vromant: "Diskwalificatie zal langer bijblijven dan zilver"

"Ik was aan het rusten in de aanloop naar de finale toen coach Remko Meeusen in het hokje kwam. Zijn gezicht stond op onweer, dat moment zal ik me altijd blijven herinneren."

"Hij kreeg het in eerste instantie niet over zijn lippen en stond wat te ijsberen. Ik begon al te vermoeden wat er aan de hand was en uiteindelijk heeft hij gezegd dat ik gediskwalificeerd was."

"De Internationale Wielerunie UCI had een dag voordien een communiqué verstuurd aan alle deelnemende landen waarin stond dat het zadel "primary support" moest zijn. De UCI beweerde bij de achtervolging dat ik meer op mijn koker steunde dan op mijn zadel. Dat was de reden voor de diskwalificatie."

"Ik denk dat de UCI het op mij gemunt had, want waarom sturen ze de dag voordien zo'n communiqué? Ik denk dat die van in het begin op mij gericht was."

"Ze hebben dit  20 uur voor de wedstrijd verspreid, wetende dat de competitie toen al begonnen was. Ik heb toen positie dan een beetje aangepast en heb ze op de rollen kunnen testen. Op de wielerpiste testen zat er niet meer in, omdat de competitie al gestart was. Dat was dus verre van ideaal."

"Ik was natuurlijk ontgoocheld. Ik voelde me machteloos. Maar ik ben van nature eerder nuchter en beredeneerd, minder emotioneel. Daarom ook die ijzige kalmte in mijn interview achteraf."

"Die diskwalificatie zal mij langer bijblijven dan de zilveren medaille die ik nadien behaalde in de individuele tijdrit. Het is een gemiste gouden medaille, meer dan een gewonnen zilveren medaille."

"Begrijp me niet verkeerd: ik ben supertrots op die zilveren medaille. Maar in de individuele achtervolging voelde ik dat ik de beste was. Ik had een wereldrecord neergezet dat in de finale ook niet meer verbeterd is door de Fransman die goud won. Ik had dus alle vertrouwen dat ik goud zou pakken."

"In mijn hoofd verzacht dat een klein beetje de pijn. Ik weet dat ik de beste was. Maar uiteindelijk is die gouden medaille alles wat telt en die heb ik nu niet."

"Eerst had ik kettingproblemen, daarna botste ik met mijn pedaal tegen het wegdek, waardoor ik in het gras gekatapulteerd werd en mijn ketting voor een tweede keer van mijn buitenblad ging. Volgens de coach heb ik eventjes op mijn voorwiel gereden, maar ik ben gelukkig niet gevallen."

"Na dat voorval ben ik gemotiveerd gebleven, ook door het feit dat het podium nog altijd binnen bereik was."

"Vooraf had ik gemikt op een medaille. Uiteindelijk werd het zilver en daar was ik heel tevreden mee."

"We pakken het aan zoals vorig seizoen. Na een rustperiode van 3 weken ben ik opnieuw gestart met trainen. Voor 2022 ligt de focus op de individuele achtervolging op het WK op de piste."

"Daarnaast probeer ik ook goed te presteren op de wereldbekers, die in functie staan van het WK tijdrijden. Het WK vindt plaats in Canada. Daar heb ik in het verleden op hetzelfde parcours een bronzen medaille behaald."

"Parijs 2024 is ook een doel. Ik heb lang getwijfeld of ik het zou uitspreken, omdat ik dan opnieuw de druk hoog leg op mezelf, maar ik ga er voor goud."

"Ik zal dan 40 jaar zijn, maar ik voel me nog jong. Zolang ik een contract krijg bij Sport Vlaanderen en ik gespaard blijf van fysieke ongemakken, durf ik zelfs verder te kijken dan Parijs, richting Paralympische Spelen van 2028 in Los Angeles."