"Het probleem is dat de voetbalsupporter al heel lang geleden de essentie van supporteren uit het oog verloren is"

Ik zou zeggen dat het een geslaagde test was voor Anderlecht. Ze hadden 12 op 12, maar die resultaten mocht je verwachten van een ploeg die Play-off I ambieert. 

Ze hebben in elk geval laten zien dat ze hun voet kunnen zetten naast die van Club Brugge en dat was niet voor het eerst.

Finaal kan Anderlecht best wel tevreden zijn over een groot deel van de wedstrijd, alleen was het verval in de eerste helft toch te groot na de 1-0.

De start was uitstekend met de borst vooruit, maar ineens kwam het er nauwelijks nog uit. 

De pressing van Club was zeer goed, bij Anderlecht was er geen rust aan de bal. Dan zou er toch iemand de ploeg bij de hand moeten nemen.

Maar Anderlecht reageerde na de rust met onder meer geslaagde wissels. Ze werden baas, ze dwongen kansen af en ze scoorden twee keer op het veld van de regerende landskampioen. Dan is dat gewoon goed gedaan.

Het is stilaan het bewijs van stabiliteit en continuïteit die de ploeg gekregen heeft. Er staat een basiselftal, maar de geweldige boost die ze hadden kunnen krijgen met een overwinning, die hebben ze finaal laten liggen.

Anderlecht is er dit seizoen nog niet in geslaagd om te winnen van Club, AA Gent, Antwerp en RC Genk, maar ze zitten er toch dicht bij.

Als het zich donderdag tegen Kortrijk en maandag tegen Beerschot niet laat verrassen, dan is de basis gelegd om na Nieuwjaar met kans op succes te strijden voor eindelijk nog eens een trofee.

Ik begrijp dat ze bij Club Brugge zeggen dat ze hadden moeten winnen op basis van de kansen. 

Club had een hele goeie periode vanaf de 1-0. Het domineerde ruimschoots, maar na de rust ging het te weinig op zoek naar de beslissende goal.

Het kroop wat achteruit en over de hele match had Club ook niet meer grote kansen dan Anderlecht. Wat mij betreft was het gelijkspel een logisch resultaat.

Na de achterstand was Club wel weer ineens gretig en na de 2-2 was er ook nog de intensiteit die er toch te veel niet was geweest in een groot deel van de tweede helft om alsnog de 3 punten te pakken.

De conclusie is toch, en dat leid ik ook af uit de analyse van Philippe Clement, dat het beste Club Brugge nog onderweg is. Er zijn al langer individuele prestaties van Charles De Ketelaere, Noa Lang, Jack Hendry, ...

Hans Vanaken was ook gisteren de meest dreigende man en was alweer beslissend op het einde. Hij is gewoon bezig aan een uitstekende eerste seizoenshelft en heeft zich ook getoond bij de Duivels en in de Champions League.

Maar Club steekt er toch niet bovenuit zoals we dat de voorbije jaren gewend waren. Dat is eigenlijk al zo van in de play-offs van vorig seizoen.

Wedstrijden worden vaker beslist door de klasse van de gouden jongens en achteraan staat er al lang geen burcht meer.

Het is de 14e wedstrijd op 29 waarin Club twee of meer doelpunten incasseert. Dat is de helft, oké, met de rammelingen in Europa erbij. Dat is een werkpunt voor na de winterstop.

Maar ook voor Club Brugge geldt: met zeges tegen Leuven donderdag en zondag in de derby blijft alles nog open voor de dubbel.

Het is met ons voetbal echter zoals met het weer: triest en somber, om depressief van te worden.

De incidenten van gisteren zijn veruit de minst spectaculaire. Er zijn geen ophefmakende beelden zoals in Beerschot of op de Bosuil, maar ze zijn voor mij wel de ergste feiten en tegelijk het makkelijkst om aan te pakken.

Net omdat het om heel weinig mensen gaat, een geïsoleerde minderheid in de buurt van de bank van Anderlecht. Waarom het dan niet gebeurt? Dat is de vraag.

We mogen verwachten dat Club op zoek gaat naar wie het geweest is. Er staan overal camera's in een stadion, dus ik denk dat die gemakkelijk te identificeren zijn. 

Voor Club en zijn supporters zou het grootste geschenk zijn dat Club over enkele dagen kan zeggen: "We hebben ze - ik weet niet hoeveel het er zijn - geïdentificeerd en ze hebben een levenslang stadionverbod gekregen." 

"Ze hebben ons in diskrediet gebracht en we willen hen nooit meer zien." Dat zou daadkrachtig optreden zijn.

Ik ben het eens met Romelu Lukaku: statements hebben we genoeg gehad. We weten dat Club voor andere normen en waarden staat. 

De club, de overgrote meerderheid van de supporters, de trainer, de spelers, het bestuur: zij veroordelen racisme. Dat weten we.

Ik was dan weer niet verrast, maar wel teleurgesteld door de reactie van de Brugse supporters. Zij zijn blijkbaar zeer boos en verongelijkt. 

Dat zouden ze inderdaad moeten zijn, maar dan wel op die paar die Club in een negatief daglicht hebben gesteld met hun racistisch geroep.

Niemand heeft gezegd of geschreven dat dé Club Brugge-supporter racistisch is, wel die paar. De enige juiste reactie zou die van Noa Lang moeten zijn, die aan die supporters liet weten dat ze zich moesten schamen.

Er wordt dan gezegd: wij waren in het stadion en we hebben het niet gehoord. Waarmee dan misschien gesuggereerd wordt dat Vincent Kompany het zich heeft ingebeeld.

Ik kan je zeggen: als iemand klootzak in mijn oor roept terwijl ik commentaar geef, dan heeft de rest van het stadion het niet gehoord, maar ik wel. En het is toch gebeurd.

Er wordt verwezen naar andere clubs en andere incidenten. Ze hebben gelijk, de supporters van Club Brugge. Niemand heeft gezegd dat racisme enkel in Jan Breydel voorkomt.

Helemaal niet, maar de grond van het probleem is dat de voetbalsupporter al heel lang geleden de essentie van supporteren uit het oog verloren is: to support. Ondersteunen, aanmoedigen.

Maar neen. De tegenstander beledigen, kwetsende spreekkoren, spuwen, bier gooien, middenvingers: dat moet kunnen. Als we door de stadionpoort stappen, dan laten we onze goeie manieren achter.

Wij begrijpen dan wellicht niet wat echte clubliefde inhoudt en dat gaat blijkbaar niet zonder diepgewortelde haat tegenover de tegenstander.