Paralympiër Tim Celen over zijn doorbraakjaar: "Niet veranderd door die medailles"

"Als je de paralympische wielersport binnenkomt, is je eerste doel om je effectief te plaatsen voor de Paralympische Spelen. Deelnemen, in Rio, was dus al mijn eerste overwinning. Maar het tweede doel is om er ook effectief te presteren."

"Die bronzen medaille in de tijdrit was eigenlijk onverhoopt. Ik wist dat ik in topvorm was, maar het moet er toch nog altijd goed uitkomen. Na de eerste ronde lag ik nog in 6e positie, maar op het einde kreeg ik te horen dat ik toch nog brons had. Dat zorgde voor een explosie van vreugde."

“Het was mijn eerste paralympische medaille, dat geeft toch nog altijd een heel speciaal gevoel. Ik mag zeggen dat het toch wel een bronzen medaille was met een “gouden randje”." 

"Ik heb er veel reactie op gekregen van de buitenwereld. Mijn supporters, met daarbij de wielertoeristen van WTC Moderne in Deurne, stonden om 5 uur op om mijn wedstrijden te volgen. Het is schitterend dat ze zo met mij meeleefden en des te plezanter als je dan ook nog een medaille pakt."

"In de wegwedstrijd ging ik (als regerende wereldkampioen) voor het hoogst haalbare, maar ik moet eerlijk zijn: de Chinees Jianxin Chen was gewoon de sterkste, vooral op die lange klim naar de finish."

"Natuurlijk heb ik even gevloekt toen ik over de finish kwam, maar achteraf mag ik zeker tevreden zijn met mijn zilveren medaille en zeker met die onverhoopte bronzen plak."

“Tijdens het “coronajaar” was er geen competitie en heb ik meer aandacht kunnen schenken aan de langere duurtrainingen. Plus, ik ben gewoon een jaartje ouder geworden (Celen is nu 23, red). Voortbouwen op dat waar we al mee bezig waren, dat heeft de doorslag gegeven van dit prachtige jaar."

"Als mens zeker niet. Ik blijf met mijn twee voeten op de grond en werk hard naar mijn volgende doelen. Ik kijk met veel trots terug op mijn prestatie daar en draag dit waarschijnlijk mijn hele leven mee. Ik zal wel snel een klik moeten maken en mij focussen op het volgende seizoen. We zijn nu hard bezig om nieuwe doelen op te stellen."

"Ik ben nu wereldkampioen en die titel wil ik zeker verdedigen in Canada. Ik ken het parcours, want ik heb mijn seizoen 2019 er afgesloten met een overwinning. Hopelijk veranderen ze niets aan dat parcours. Voor de rest is het gewoon knallen!"

“Voor de Paralympische Spelen in Parijs vermoed ik dat het parcours nog meer op mijn maat is. Ik heb nu brons en zilver, in Parijs wil ik goud. Ik ga er heel hard voor werken, we zien wel waar we dan uitkomen."

"Je hebt de prestatie op zich, die al fantastisch is, maar dan heb je ook nog eens de erkenning van andere mensen uit de wielerwereld. Ik vond het al knap dat ik bij de genomineerden was, naast toprenners als Kenny De Ketele en Eli Iserbyt. Ik vond het een hele eer dat ik de prijs in ontvangst mocht nemen."

"Het was een mooie erkenning van mijn seizoen en goed voor de paralympische wielersport dat er 2 paralympiërs, met ook nog Ewoud Vromant, voor het eerst bij de geselecteerden waren en dat onze sport beschouwd wordt als topsport voor de buitenwereld."

“Het grote verschil is dat ik in Tokio niet gewonnen heb. Wereldkampioen worden is gewoon een fantastisch gevoel, die regenboogtrui mogen aantrekken en er een jaar in rond mogen rijden geeft zo’n speciaal gevoel." 

"Elk moment dat ik op mijn fiets zit geniet ik enorm van deze trui. Nu kan ik er nog aan toevoegen dat ik 2 medailles heb op de Paralympische Spelen. Dat geeft zoveel motivatie om er elke dag keihard voor te blijven werken.”